🔴این سخنرانی نبود، ید بیضا بود 🔹🔸اول نخبه را تعریف میکند. مفهوم سازی یک فعالیت کلیدی برای ایجاد هویت در ساحت فرهنگ و نتایج عملیاتی در مقام مدیریت است. خطوط این هویت را اما توحیدی مینشاند. جذاب. انگیزه بخش. تعهد آور. ♦یک ضلعش ویژگیها و استعدادهایی که«خدا به شما داده»، «این که چرا داده جای دیگر باید گفتگو کرد» جای دیگر گفته. همین را هم به مسوولیت و تعهد فرد نسبت داده، اینجا فقط اشاره ای کرد که همین هم رمزی دارد. دوم تلاش خودتان. هر چه بیشتر تلاش کنید بیشتر شکوفا میشوید تا بینهایت. افق نگاه موحد اینگونه است اساسا. انسان از هر جهت میتواند تا بینهایت اوج بگیرد. سوم را بعدا میگویم.(کمی درباره زمینه سازی انقلاب سخن بگویم بعد) ♦هم به چشم دیده ام و از نزدیک هم آمار را نگاه کنید.(یاد بگیریم در امیدآفرینی) در زمینه نخبه پروری انقلاب کرده ایم. جهش کرده ایم. قابل مقایسه نیستیم با قبل. حالا دوباره پیشرفتهای ماحصل نخبگان را شمرد. ویژگی این پیشرفتها آن است که غرور آفرین است. آدمها میفهمند معنای حرکت پر شتاب از ته قافله به سمت جلوی قافله را. معنای انقلاب علمی دهه هشتاد را.(یکی از امیدبخش ترین ورودها اساسا تبیین جزییات این انقلاب علمی در بیست سال اخیر است) حالا سومینش را بگویم؟ ♦جهت و هدایت الهی. استعداد و تلاش یک دزد حرفه ای او را نخبه نمیکند. اول دزد را مثال زد. بعد خالق بمب هسته ای و شیمیایی. تا درک کنید پیچ و مهره های دستگاه استکبار شدن را که چقدر چنین کسی دور است از هویت و تعریف نخبگی. ♦از شما چه انتظاری داریم؟ (دو تذکر حاشیه ای به نخبگان ۱.شما کتاب نمیخوانید۲.واقعیات کشور را در بقیه عرصه ها نمیدانید. یعنی: اتصال به دو ساحت عمق و فکر و عینیت کلان ضعف جدی فضای نخبگان و البته جوانان ما است) اولین انتظار آنکه ظرفیت فردی خود را تبدیل به ظرفیت ملی کنید( تکیه بر هویت ملی. یک نقطه کانونی در فرهنگ سازی و کمک کننده جدی و ملموس در نفی خودخواهی افراد و رشد معنویشان و مانع جدی برای بروز درست هر نوع توانمندی در فضای اجتماعی) ♦دوم آنکه غفلت نکنید. از داشته های خود(باز بحث از پیشرفت کشور) و از دشمن(باز بحث توجه به دشمن و جبهه مقابل). ♦انتظار از مدیران در قبال نخبگان: در یک کلام حمایت.(جدی ترین رکن نسبت مدیریت و مردم) حمایت را ولی غیر عاقلانه میفهمیم معمولا. عقلانیت در حمایت لازم است به نخبه کمک کنید مسیر رشد علمی اش را پیش برود و علمش را بروز و ظهور دهد.(ابتدای سخن و اینجا بحث ضعف مدیریت دولت قبل مطرح شد. این همه گلایه از کم‌کاری یک دولت ندیده بودم در سیره رهبران انقلاب) ♦از لوازم حمایت، ایجاد فضای امید برای نخبگان است. اینجا هم دوباره بحث حرکت امیدوارانه کشورمطرح شد با این تفاوت که این بار یک نکته کلیدی را توجه داد. نکته ای بسیار مهم درباره دو نظام تحلیل؛ یکی برده نظم استکبار و دیگری انقلابی و توحیدی. اینکه کدام توهمی است و کدام واقعی است. و کدام امیدبخش حقیقی است، تیر خلاص این سخنرانی بود. اینکه دو جریان روشن اسم و رسم دار بین مدیران کشور و موثرین جامعه وجود دارد. جریانی که سرمایه ها و ظرفیتها را نمیبیند و رها میکند و همیشه ناامید است از ادامه حرکت.(نکته ای که بارها در دوران دولت قبل هم درباره تمایز گفتمان خود و گفتمان مقابل خود گفته بود. اینجا سابقه و عقبه آن را از دوران امام توضیح داد) ♦کل سخنرانی مثل ید بیضا بود در میان این آشوبها.( در عین آنکه به شدت توحیدی بود. امیدآفرین بود. مسوولیت آور برای همه بود و بصیرت افزا. با اقتدار که البته مظلومیت او را هم نشان میداد که بماند) ✍ علی مهدیان 🔻به‌ خبرگزاری‌مردمی‌عَمّار بپیوندید http://eitaa.com/joinchat/2044657664C50ccd48f34 برای عضویت اینجا بزنید👆 @adminpress : تحریریه