فرزندان آگاه
(¹۸)
محبت به والدين گمراه:
«معمر بن خلاد» از امام رضا عليه السلام پرسيد:
آيا به پدر و مادرم كه در مسير حق نبوده اند دعاى خير بنمايم؟
امام فرمود:
برايشان دعا كن و از طرف آنان صدقه بده و اگر زنده اند و راه حق را نمى شناسند با آنان مدارا كن! چرا كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: خداوند مرا به رحمت و مهربانى مبعوث كرده نه براى سخت گيرى و آزار و نافرمانى.
از ديدگاه امام صادق عليه السلام نيكی به والدين نشانه معرفت و آگاهى فرزند از عظمت و شكوه الهى است. زيرا هيچ عبادتى نزديك تر و سريع تر از نيكى به والدين با ايمان كه براى خشنودى خدا انجام گيرد به صاحب عبادت نمى رسد؛ چون حق والدين از حق خدا ريشه مى گيرد.
اگر پدر و مادر در مسير خدا باشند و مرام آنان احياى دين خدا و سنت پيامبر باشد، آنان فرزندشان را از اطاعت خدا به سوى معصيت سوق ندهند، باورهاى مستحكم فرزند را از يقين به شك تبديل نكنند، از وادى زهد و تقوا به سوى دنيا گرائى نبرند و خلاصه، خواسته آنان در جهت مخالف اطاعت الهى نباشد.
اگر پدر و مادر از صراط مستقيم منحرف شدند، اطاعت از آنان، معصيت خواهد بود، همچنان كه خداوند متعال مى فرمايد:
و ان جاهداك على اءن تشرك بى ما ليس لك به علم فلا تطعهما
یعنی:
اگر پدر و مادرت تو را وادار كنند كه آنچه را نميدانى شريك خدا قرار دهى، امر آنان را اطاعت مكن!
امام صادق عليه السلام مى فرمايد: حتى در چنين صورتى (كه والدين مخالف باشند) باز هم بايد با آنان مدارا و ملايمت كرد.
پس اذيت آنان را به خاطر تحمل زحمات دوران كودكى ات تحمل كن و در مورد خوراك و پوشاك بر آنان سخن نگير و چهره ات را بر مگردان، صدايت را در مقابل آنان بلند نكن! در سخن گفتن با آنان زيبا و نرم، سخن بگو و در برخود لطيف و ملايم باش، زيرا خداوند متعال پاداش نیکوكاران را ضايع نمى كند.
@amn_org