🔺هفده ـ روش عدم همكاري اين روش به منظور كاهش مشروعيت و تضعيف كارآمدي دولت، به علاوه كاهش انگيزه همكاران حكومت استفاده مي‌شود. همكاري نكردن، از آسان‌ترين و كم‌خطرترين روش‌هاي غيرخشونت‌آميز در اعمال تهديد نرم است و مي‌تواند مجموعه افرادي را دربرگيرد كه مخالف حكومت هستند، ولي بنا به دلايل گوناگون به رو در رو شدن با حكومت تمايل ندارند. مهم‌ترين شيوه‌هاي مرسوم و مورد استفاده در چارچوب اين روش عبارت‌اند از (عصاريان‌نژاد، 1388: 112) اول ـ مجموعه شيوه‌هاي همكاري نكردن سياسي: در شيوه‌هاي عدم همكاري سياسي، دو شيوه اهميت بسزايي دارد: نخست، شيوه بايكوت انتخابات، به ويژه انتخابات رياست جمهوري و مجلس شوراي اسلامي و دوم، نافرماني مدني، به ويژه بي‌توجه به قوانين و هنجارهاي رسمي كشور. در كنار اين دو شيوه، نپذيرفتن پست‌هاي دولتي، همكاري نكردن با نيروهاي امنيتي و پليس، بايكوت كشور مورد نظر در سازمان‌هاي بين‌المللي، ترغيب به قطع روابط ديپلماتيك با آن كشور، بايكوت استخدام در سازمان‌هاي دولتي و بايكوت مراجعه به نظام قضايي و محاكم، از ديگر شيوه‌هاي اعمال تهديد نرم در روش عدم همكاري است. دوم ـ مجموعه شيوه‌هاي همكاري نكردن اجتماعي: بايكوت مراسم‌هاي عبادي ـ سياسي، مانند نماز جمعه، و بايكوت شركت در راهپيمايي‌هاي عمومي، مانند راهپيمايي 22 بهمن و روز قدس. سوم ـ مجموعه شيوه‌هاي همكاري نكردن اقتصادي: مهم‌ترين شيوه در اين مجموعه، تحريم اقتصادي و اعتصاب در حوزه اقتصاد نرم است؛ مثل اعتصاب نمادين؛ اعتصاب در مراكز صنعتي؛ اعتصاب در مراكز خدمات‌رساني به ويژه خدمات‌رساني عمومي مانند اعتصاب رانندگان وسايل نقليه عمومي؛ اعتصاب گروه‌هاي خاص، مانند اعتصاب زندانيان و اعتصاب متخصصان؛ و در نهايت، اعتصاب‌هاي گزينشي و فرسايشي. تحريم در حوزه اقتصاد نرم، مواردي چون خارج كردن سرمايه‌هاي خود از داخل كشور، به ويژه از بانك‌ها، نپرداختن بدهي‌ها به ساختارهاي دولتي، نپذيرفتن قراردادهاي اقتصادي با دولت مورد نظر، تحريم پرداخت وام به آن كشور، تحريم و بايكوت نظام اعتبارات مالي بين‌المللي كشور مورد نظر، تحريم بازار بورس آن دولت، بلوكه كردن دارايي‌هاي كشور مورد نظر در خارج از كشور و تحريم نظام نقل و انتقال پول آن كشور در سطح بين‌المللي را دربر مي‌گيرد. ادامه دارد... @amniatemeli