✅منابع قدرت نرم 🔺اساسی‌ترین پرسش که در بحث از قدرت نرم مطرح می‌شود این است که منابع قدرت نرم کدامند؟ آیا این منابع، از پیش موجود هستند یا ساختنی‌اند؟ آیا قدرت نرم به تنهایی کافی است؟ در تمهید امنیت ملی چقدر می‌توان روی قدرت نرم حساب کرد؟ آیا منابع و اشکال قدرت نرم در همه مناطق دنیا یکسان است؟ بنظر می‌رسد با تشریح منابع قدرت نرم و ذکر خصوصیت آنها، سهم و وزن کشورها در زمینه موارد نرم‌افزاری قدرت و تولید امنیت نرم آشکار می‌شود. بر اساس تعریف قدرت نرم منابع متعارف آن به ترتیب زیر بررسی می‌شود: 🔸1) مشروعیت سیاسی مشروعیت بدین نکته مربوط است که آیا مردم، حکومت را حق حاکمان دانسته و نسبت به حکومت وفادارند یا نه. داشتن مشروعیت بالا به رژیم حاکم کمک می‌کند تا به راحتی درباره اهداف و وسایل مربوط به آن تصمیم‌گیری و منابع متناسب داخلی و خارجی را برای تحقق آن اهداف بسیج کند. مشروعیت ضعیف ضمن ایجاد شکاف بین جامعه ـ حکومت و تشدید آسیب‌پذیری‌های داخلی، تهدیدات خارجی را نیز در پی می‌آورد و به تشتت و بی‌ثباتی دامن می‌زند. حکومت نامشروع که همواره پایه‌های قدرت خود را متزلزل می‌بیند، همه تحولات عادی را امنیتی دیده و همواره در صدد کنترل توطئه بر می‌آید. چنین حکومتی، عمداً و عملاً بی‌اعتمادی در جامعه را دامن می‌زند و فقط به نیروهایی که بصورت عملیاتی و عینی وفادار هستند، امتیاز می‌دهد. شاخص‌هایی که بطور متعارف برای سنجش مشروعیت بکار می‌رود عبارتند از: آزادی انتخاب کردن و انتخاب شدن، حق رأی همگانی، مراجعه به دادگاه صالحه، آزادی گردش سرمایه‌های فکری و مالی، حق تجمع و تشکیل حزب سیاسی، برابری شهروندان و گردش مسالمت‌آمیز قدرت. ادامه دارد... @amniatemeli