🔺روابط بین‌الملل: از قدرت به نیت - بخش سوم و پایانی
حسین دهشیار
حتی اگر با توجه به ویژگی‌های شخصیتی، باورها، ملاحظات هویتی و منفعتی تصمیم‌گیرندگان و از سویی دیگر سابقه تصمیمات و رفتارهای گذشته بتوان در شکل حداقلی در خصوص نیات در شرایط کنونی به یک فهم قابل قبول رسید، در رابطه با نیات آینده تصمیم‌گیرندگان با توجه به گریزناپذیری تغییر و تحول در تمامی قلمروهای زیستی به هیچ روی چنین امکانی وجود ندارد.
امروزه به جهت این که توازن نسبی قدرت میان بسیاری از کشورها وجود دارد، که در طول یکصد سال اخیر بی‌سابقه باید قلمداد گردد و این که قطعیت در خصوص تعیین رفتار بازیگر تنها بر اساس قدرت نظامی در اختیار او فراهم نیست، به ضرورت توجه باید معطوف به نیات تصمیم‌گیرندگان گردد. با در نظر گرفتن این که نیات تصمیم‌گیرنده کاملاً ذهنی و غیر قابل اندازه‌گیری هستند و از سوی دیگر نیات از دو وجه کنونی و آینده برخوردار می‌باشند، متوجه می‌شویم که در عصر حاضر در مقام مقایسه با قرون گذشته، به شدت مشکل است که بتوان از قطعیت در خصوص چگونگی رفتار بازیگران صحبت کرد که این پیش‌بینی رفتار بازیگران را به شدت محدود می‌سازد. امروزه کشورها با شرایطی مواجه هستند که تصمیم‌گیری در قلمرو روابط بین‌الملل را برای آن‌ها بسیار مشکل ساخته است. برداشت در خصوص چگونگی شکل گیری رفتار که در گذشته محوریت آن قدرت نظامی بود دیگر جوابگو نیست و باید برداشتی نیت محور را در دستور کار قرار داد برای این که موفق به حداقل رساندن تصمیم‌گیری‌های غلط شد. این محققاً مشکل اساسی در شکل دادن به روابط کشورها در قرن کنونی باید در نظر گرفته شود.
روابط بین بازیگری امروزه بسیار پر تنش‌تر از گذشته و عدم قطعیت در رابطه با چگونگی شکل دادن به روابط فزون‌تر گردیده، چرا که برداشت بازیگر از صحنه‌ی جهانی و این که چگونه بر اساس آن رفتار خود را در رابطه با دیگر کشورها شکل دهد، چون می‌بایستی مبتنی بر نیات باشد، به ضرورت غیر قطعی خواهد بود. مهم‌ترین مولفه شکل دادن بی‌اعتمادی بین بازیگری که در بستر آن بحران‌ها به صحنه می‌آیند عدم قطعیت در محاسبه رفتار دیگر بازیگران است. جهانی که در آن قدرت نظامی متکثر باشد به ضرورت اشتباه محاسبه و ارزیابی فراوان شایع می‌گردد. در بستر وقوف به این مهم است که نباید انتظاری جز سوء تعبیر واقعیات و روزمرگی بحران‌ها را درگسترده روابط بین‌الملل داشت.
@amniatemeli