هریس-ترامپ و همای ارغوانی - بخش دوم حسین دهشیار بر همین اساس باید اذعان داشت که پویایی دموکراتیک به طور کلی در این ایالات وجود ندارد و جنبه‌ی مدنی انتخابات به معنای غوطه‌ وری در اندیشه ورزی سیاسی عملاً شکل نمی‌گیرد. ایالات کرانه‌ای که کلاً در قرق حزب دموکرات هستند پر جمعیت‌ترین و شهری‌ترین جغرافیاها در آمریکا محسوب می‌گردند. ایالاتی از قبیل کالیفرنیا، نیویورک، ماساچوست و نیوجرسی در عین این که از زمره پر جمعیت‌ترین ایالات هستند ماهیت بسیار شهری بودن را نیز برخوردار می‌باشند. این که در سی سال اخیر به جز یک انتخابات (جورج دبلیو بوش در انتخابات سال ۲۰۰۴) در دیگر انتخابات همیشه کاندیداهای حزب دموکرات رای اکثریت رای دهندگان در انتخابات را با وجود شکست به دست آورده‌اند به دلیل همین پر جمعیت بودن این ایالات است. در حد فاصل این دو کرانه، ایالاتی واقع شده‌اند که رای دهندگان غالباً در جهت مخالف رای می‌دهند. این ایالات در واقع پایگاه حزب جمهوری‌خواه هستند. ویژگی این ایالات که اکثراً در مرکز و جنوب امریکا قرار دارند این می‌باشد که در مقام مقایسه با ایالات کرانه‌ای اکثراً کم جمعیت و از سوی دیگر بیشتر درگیر کشاورزی هستند. با توجه به این واقعیات باید گفت که در چهل و سه ایالت نیاز به ترغیب رای دهندگان از طریق دست زدن به مبارزات انتخاباتی و تبلیغات رسانه‌ای به وسیله کاندیداها به هیچ روی حس نمی‌گردد چرا که رای دهندگان واجد شرایط رای دادن در این مناطق مدت‌ها قبل از روز رای‌گیری که هر چهار سال یک بار در اولین سه‌شنبه بعد از اولین دوشنبه ماه نوامبر می‌باشد تصمیم می‌گیرند که به کاندیدای کدامین حزب رای بدهند. به همین روی است که شبکه‌های تلوزیونی دقایقی بعد از پایان انتخابات که غالباً هشت بعد از ظهر می‌باشد سریعاً به اعلام نتایج این ایالات می‌پردازند چرا که الگوهای رای دادن در این مناطق تثبیت شده و قابل پیش‌بینی است. به دنبال اعلان نتایج، بر روی نقشه‌ی آمریکا ایالات به وسیله شبکه‌های تلویزیونی به رنگ‌های آبی و قرمز در می‌آیند تا بیانگر این باشند که کاندیدای کدامین حزب پیروز شده است. «ادامه دارد» https://eitaa.com/amniatemeli