درس‌های نمایندگان کنگرۀ آمریکا برای لیبرال‌های ایرانی ۱. نمایندگان کنگرۀ آمریکا، دوگانۀ حاکمیّت و مردم نساختند و نگفتند که حضور در شبکه‌های اجتماعیِ بیگانه را باید به انتخاب خودِ مردم واگذار کرد و ما به ‌عنوان کسانی که در حاکمیّت هستیم، نباید در این روند طبیعی، «مداخله» کنیم و بخواهیم به آن جهت بدهیم. آنها مردم را «در برابر حاکمیّت»، تصویر و توصیف نکردند و به این طریق، حاکمیّت را «منفعل» و «بی‌عمل» نساختند. آنها آشکارا «به ‌جای مردم» تصمیم می‌گرفتند و «به جای مردم» سخن می‌گفتند، درحالی‌که «انتخاب مردم»، همان بود که در «عمل» انجام داده بودند؛ یعنی حضور گسترده در شبکۀ اجتماعی تیک‌تاک. این حضور عملیِ مردم، هرگز مجوزی برای «عقب‌نشینی» و «انفعال» نمایندگان کنگرۀ آمریکا نشد و در درون آنها، «تعارض منافع» ایجاد نکرد که خود را در مقابل مردم قرار ندهند. آنها مدعی نشدند که چنین منطقی، موجبات «شکاف دولت و ملّت» را فراهم می‌آورد و جامعه را تحریک می‌کند و می‌شوراند. ۲. نمایندگان کنگرۀ آمریکا به عنوان «تکثّر سلایق» و «تعدّد علایق» در جامعه، اجازه ندادند که جامعه با انتخاب‌های خودش تنها بماند و هیچ «هدایت» و «جهت‌دهی» و «اثرگذاریِ» حاکمیّتی در میان نباشد، بلکه آشکار از تهدیدها و چالش‌های حضور در شبکۀ اجتماعی تیک‌تاک سخن گفتند و با وجود «مقبولیّت» این شبکه در آمریکا، وجود آن را یک خطر بزرگ شمردند. آنها به‌رسمیّت‌شناختن دیگری‌ها و تنوّع‌ها را به معنی «عدم‌سیاست‌گذاری» و «خلاءتدبیر» معنا نکردند و مسیر «ول‌بودنِ فضای مجازی» را در پیش نگرفتند. ۳. نمایندگان کنگرۀ آمریکا، بسیار به «امنیّت ملّی» ارجاع دادند و همۀ مطلوب‌های دیگر خود را در سایۀ آن تفسیر کردند و هیچ تناقض و تعارضی را با آن برنتافتند. امنیّت ملّی، در رأس همۀ مقدّسات آنهاست و هیچ امری از نظر اهمّیّت و اولویت، در کنار آن نیست. آنها نه‌تنها از «ارجاع‌دادن به امنیّت»، شرمنده و سرافکنده نبودند، بلکه چنان قاطع و راسخ سخن می‌گفتند که گویا به کتاب مقدّس استناد می‌کردند. در آنجا، «استدلال امنیّتی» همچون یک نقطۀ ضعف و در برابر رویکردهای دیگر نیست. آنها حتّی «لیبرال‌-دموکراسی» را نیز در سایۀ امنیّت پذیرفته‌اند و با آن مقیّد و محدود کرده‌اند. ۴. نمایندگان کنگرۀ آمریکا، همواره مدیر شبکۀ اجتماعی تیک‌تاک را به «دولت چین» نسبت دادند و تلاش می‌کردند «دست توطئۀ چین» را در این شبکۀ اجتماعی عیان سازند و ثابت کنند که این شبکۀ اجتماعی، «مستقل» و «بی‌طرف» نیست، بلکه سیاست‌های دولت چین را در آمریکا عملیاتی می‌کند. اینان هم به «نظریۀ توطئه» باور داشتند و هم به «وجود دشمن» و هم «خنثی‌نبودن شبکه‌های اجتماعی». دشمن‌انگاریِ چین در این جلسه به حدّی بود که مخاطب احساس می‌کرد دولت چین، «شر مطلق» و «شیطان محض» است و هر لحظه در کمین است تا به دولت آمریکا، ضربه بزند. نه سخنی از «تعامل» در میان بود و نه حرفی از «خوش‌بینی». آنان در عمق وجودشان، «نگران» و «دغدغه‌مند» بودند که مبادا دست پنهانِ دولت چین از آستین شبکۀ اجتماعی تیک‌تاک برآید و دولت و جامعه را در آمریکا دچار اختلال کند. ۵. نمایندگان کنگرۀ آمریکا، آن هنگام که می‌خواستند به دولت چین اشاره کنند و از آن نام ببرند، تعبیر «دولت کمونیست چین» را تکرار می‌کردند و این یعنی به مسأله، «نگاه ایدئولوژیک» دارند و «ایدئولوژی کمونیستی» را یک چالش مهلک برای خود می‌شمارند. آنها در نزاع ایدئولوژی‌ها، بی‌طرف نبودند و نمی‌گفتند در نظر ما، آنچه که اهمّیّت دارد «منافع ملّی» است و نه «ایدئولوژی». آنها از مواضع‌شان، «ایدئولوژی‌زدایی» نکرده بودند. ۶. نمایندگان کنگرۀ آمریکا، هرگز از «موضع فروتر» - و حتّی برابر - با مدیر شبکۀ اجتماعی تیک‌تاک سخن نگفتند و با او عکس یادگاریِ حقارت‌آمیز نگرفتند، بلکه بارها و بارها، او و سخنان و دولتش را «تحقیر» کردند و به او اجازۀ چندانی برای پاسخگویی ندادند. آنها نشان دادند که اینجا، خاک آمریکا و کنگرۀ آمریکا است و ما حقّ داریم نسبت به این شبکۀ اجتماعی، «اِعمال حکمرانی» کنیم و تو نیز باید همچون «یک متهم»، توضیح‌ بدهی و بازی زیرکانه و رندانه را کنار بنهی. آنها می‌دانستند که دو سوّم از جوانان‌شان نسبت به شبکۀ اجتماعی تیک‌تاک، «وابسته» و «شرطی» شده‌اند، امّا با این حال، از «موضع ضعف» سخن نگفتند و حتّی چانه‌زنی نیز نکردند. اقتدار آنها در سطحی بود که مدیر شبکۀ اجتماعی تیک‌تاک جرأت نکرد فروتری وضع طرف آمریکایی را از نظر اجتماعی به رخ آنها بکشد و از این طریق، عرض اندام کند. در رفتار و انتظارات نمایندگان کنگره آمریکا، محور یک چیز است و آن مسوولیتها و مسوولیت پذیری است. آنوقت در کشور ما، محور نگاه بسیاری از مسوولین آزادی غیر مسوولانه است. 👈 بنابراین ریشه معضل، حکمرانی غیر مسوولانه در کشور است. ⁦✍️⁩ کانال خبری تحلیلی #اخبار_ویژه را دنبال کنید @Akhbarvijehh