✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «دین و دولت»        روز سه‌شنبه، ١۴٠٠/٠۶/٠٢ مناسبت روز: دوم تا هشتم شهریورماه، در تقویم به مناسبت شهادت دو دولتمرد بزرگ انقلاب اسلامی، شهید محمدعلی رجایی (رئیس جمهور وقت) و شهید حجت الاسلام والمسلمین دکتر محمدجواد باهنر (نخست وزیر وقت)، هفته دولت نام گرفته است؛ لذا سخن امروز را با گرامیداشت هفته دولت و با نام و یاد تمامی شهیدان انقلاب اسلامی، آغاز می‌نمائیم؛ دین، دعوت به اجتماع و دولت را از زمان حضرت نوح (ع) آغاز کرده و برای نخستین بار بر تشکیل «دولت الهی» تأکید ورزیده است؛ دین اسلام نیز از آغاز، با فریاد «قولوا لا اله الا الله تفلحوا» حرکت سیاسی، فکری و اعتقادی خویش را روشن ساخت و با همین رویکرد، به تشکیل دولت الهی پرداخت؛ به‌گونه‌ای که رسول گرامی اسلام بعد از هجرت به شهر مدینه، سنگ بنای اولین دولت اسلامی را گذاشتند و شهر مدینه را به عنوان مرکز دولت انتخاب و خودشان به عنوان حاکم اولین دولت اسلامی برای تحقق ارزش‌ها و اهداف متعالی اسلام و سعادت بشریت بسیار کوشیدند! در قرآن مجید، ارتباط تنگاتنگی میان دین و دولت وجود دارد و بر اساس آیات الهی، دولت امری است که در ذات دیانت نهفته است! خداوند در آیه ٢۶ سوره ملک، تأکید می‌فرماید که او مالک (اصلی) حکومت و دولت است و آن را به هر که بخواهد می‌دهد و از هر که بخواهد می‌گیرد: «قُلِ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَن تَشَاء وَتَنزِعُ الْمُلْكَ مِمَّن تَشَاء...»؛ واژه «مُلک» در این آیه، همان سلطنت و دولت است که در اصل از آن خداوند است و منظور از دولت در این دسته از آیات، همان دولت الهی است که جنبه حقیقی دارد و مشروعیتش ذاتی است؛ در اندیشه قرآنی، طبیعت جامعه بشری، نهایت کمال خود را می جوید و حرکت جوامع هم به همان سمت وسواست؛ و این قاعده‌ی کمال‌گرایی، در همه جنبه‌های انسانی، اجتماعی، مدنی، اخلاقی و... جریان دارد، لذا آدمی، باید در زندگی اجتماعی و مدنی خود نیز به عالی ترین شکل آن دست یابد و همه استعدادهایی که در وجود او نهفته است، آشکار نماید و به هدف غایی زندگی برسد، بنابراین بشریت نیازمند وجود دولت و تشکیل حکومت اجتماعی و سیاسی است؛ خداوند در آیه ۵٩ سوره نساء مردم را به اطاعت از خود و رسول و اولی‌الامر از میان آنها، فرمان می‌دهد: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَطِيعُواْ اللّهَ وَأَطِيعُواْ الرَّسُولَ وَأُوْلِي الأَمْرِ مِنكُمْ...» و امام رضا (ع) در پاسخ این پرسش که چرا خداوند مسئله اولی‌الامر را مطرح کرده است، فرمودند: «خداوند برای بندگان خود، حدود و تکالیفی را تعیین کرده که عمل به آنها، مایه سعادت، و مخالفت با آنها، موجب بدبختی آنها خواهد بود... و مطالعه تاریخ بشر، بیانگر این واقعیت است که جوامع بشری هیچ گاه بدون حاکم و سرپرست نبوده‌اند و این امر نشان دهنده‌ی نیاز بشر به حکومت و حاکم در مسائل دینی و دنیوی است؛ در این صورت، بر خداوند حکیم روا نیست بندگان خود را بدون راهبر و سرپرست واگذارد؛ زیرا او می داند آنان به راهبر و زمام دار نیاز دارند و اگر خداوند برای مردم امام، سرپرست، امین و حافظ دین معین نمی کرد، دین از دست می‌رفت و سنت‌ها و احکام الهی تغییر می‌یافت؛ زیرا وجود رهبر و دولت اسلامی، عامل وحدت و انسجام و پناهگاه مظلومان است» (علل الشرايع، ص٢۵٣) ✍️ از آنچه گذشت، نتیجه می‌گیریم که بشریت برای رسیدن به سعادت در زندگی، نیازمند تشکیل دولت، البته بر اساس ملاک‌های دینی هستند؛ و بهترین و بالاترین الگوی دولت اسلامی، حکومت نبوی و علوی است؛ که روزبرگ امروز را با سخنی از رهبر فرزانه انقلاب در این زمینه به پایان می‌بریم که فرمودند: «هر حکومتی که اساس کارش بر اقامه دین خدا نباشد، علوی نیست! اگر در نظام اسلامی که به نام حکومت علوی خود را معرفی می کند، اقامه دین خدا هدف نباشد، مردم به دین خدا عمل بکنند یا نکنند! اقامه حق الهی بشود یا نشود! و بگوییم به ما چه ربطی دارد، اگر این گونه باشد، این حکومت علوی نیست! اقامه دین الهی، اولین شاخصه و مادر همه خصوصیات دیگر زندگی امیرالمؤمنین (ع) و حکومت ایشان است؛ عدالت علی (ع) هم ناشی از همین است؛ مردم سالاری و رعایت مردم در زندگی امیرمؤمنان هم مربوط به همین است...» (سخنان معظم‌له مورخ ۱۳۸۱/۰۶/۳۰) https://eitaa.com/ROOZBARG