بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: « (ع)» مناسبت روز: امروز پنجمین روز از ماه شعبان المعظم، سالروز میلاد با سعادت زینت عابدان و سرور ساجدان عالم، حضرت (ع) است، لذا ضمن عرض تبریک و تهنیت به همه‌ی مسلمانان جهان، سخن امروز را با سلام و صلوات به روح بلند آن حضرت آغاز می‌نمائیم؛ بی‌شک یکی از ظلم‌های بزرگ در طول تاریخ، در نوع معرفی سرچشمه کمالات انسانی و اسطوره علم و عمل، حضرت سجاد (ع) و نگاه محدود به ساحت مقدس آن امام همام است، چنانچه متأسفانه امروزه بسیاری از مردم، آن حضرت را به عنوان فردی مریض احوال و گوشه‌گیر که از صبح تا شب فقط در گوشه‌ای نشسته و به گریه و نماز و دعا مشغول بوده‌اند تصور می‌کنند! این موضوع در حالی است که با اندک بررسی در زندگی ارزشمند آن امام همام می‌توان به خدمات بی‌نظیر و تأثیرگذاری بی‌بدیل حضرت سجاد (ع) در تاریخ اسلام پی برد؛ به‌گونه‌ای که آن حضرت با وجود تمام محدودیّت‌ها و مظلومیّت‌ها در طول ٣۴ سال امامت و ولایت توانسته‌اند با رهبری حکیمانه و هدایت هوشمندانه امت اسلامی، تمامی موانع رشد جامعه را از میان برداشته و مسلمانان را از یکی از سخت‌ترین تنگناهای سیاسی و اجتماعی عبور دهند؛ چنانچه مورخین آورده‌اند که پس از شهادت امام حسین (ع) در کربلا و آغاز دوران امامت حضرت سجاد (ع)، مریضی آن امام همام که بر اساس مصلحت‌ الهی برای حفظ جان ایشان بود، با رسیدن به شام برطرف شد، به‌گونه‌ای که آن حضرت در مسجد اموی با شجاعت و قدرت در حضور یزیدِ ملعون به ایراد خطبه آتشین پرداخته و تمامی ترفندهای شوم بنی‌امیه را نقش بر آب ساختند و یزید را مجبور به آزادسازی کاروان اسرای کربلا نمودند؛ اما پس از بازگشت به شهر مدینه، امام با اختناق شدید و سرکوب روزافزون شیعیان روبرو شدند، به‌گونه‌ای که حاکمان مستبدّ بنی‌امیّه و بنی‌مروان، چنان جوّ سنگینی از وحشت و کُشتار را بر جامعه اسلامی حکم‌فرما نمودند که حتی اگر کسی به‌عنوان مُحِبّ امیرالمؤمنین (ع) شناخته می‌شد را علناً سَر می‌بُریدند! در این وضعیّت دهشت‌بار که جرأت هرگونه حرکتی در سرزمین پهناور اسلامی از پیروان مکتب اهل‌بیت (ع) سلب شده بود؛ امام سجاد (ع) با آگاهی کامل از شرایط زمان و مکان، و فقدان یاران وفادار و فداکار، و با توجه به قدرت و سیطره حکومت استکبار و علم به شکست قیام‌های مسلّحانه در آن بُرهه‌ی زمانی، شیوه‌ی جدیدی را برای هدایت و راهبری امت و مبارزه با استکبار برگزیدند و با استفاده از «دعا و تضرع» به روشنگری مردم همت گماردند؛ به‌گونه‌ای که حضرت زین‌العابدین (ع) که تحت فشار شدید حکومت جائر زمان، حتی اجازه تشکیل کلاس درس و بحث را نداشتند! با حضور مؤثر در مسجد و با سلاح دعا و تضرّع و بکاء، رسالت خود را با هدايت‌گری و تهذیب روحی بندگان خدا، عملی ساخته و با تقویت بنیان‌های فكری و اعتقادی مکتب تشیع، حقایق شریعت ناب محمدی را در قالب نیایش به مسلمانان منتقل و آنها را هدايت و رهبری نمودند؛ چنانچه کتاب شریف «» از جمله‌ی معارف ناب آن حضرت در همان دوران بسیار سخت است؛ ✍️ البته در کنار بیان شخصیت ویژه اجتماعی و سیاسی حضرت و شیوه تبلیغی مؤثر آن امام همام، نباید از شخصیت بی‌نظیر فردی و خصال حمیده و صفات مجيده آن حضرت غفلت نمود؛ شخصیت بی‌همتایی که دوست و دشمن بر آن اعتراف داشته و دارند و بر همین اساس ایشان را «سجاد، زین‌العابدین، امین، زکی، سیدالمتّقین و زین‌الصالحین» نامیده‌اند که انشاالله در مجال و فرصتی دیگر به شرح این القاب و خصوصیات آن امام همام خواهیم پرداخت؛ و سخن امروز را با کلام ارزشمندی از امام رضا (ع) به پایان می‌بریم که حضرت فرمودند: «حضرت سجاد (ع)، امام یکتای زمان خود است که احدی [در فضیلت] به او نمی‌رسد و هیچ دانشمندی با او برابری نمی‌کند و بدیل و مثل و نظیری ندارد» و سپس فرمودند: «و کیست که بتواند به حد شناخت امام معصوم برسد؟ هرگز، هرگز، چرا که عقل آدمی [از درک حقیقت امام و شناخت واقعی او] عاجز است» (اصول کافی، ج١، ص١٩٨) https://eitaa.com/ROOZBARG