(آيه ١٧١) -آخرين سخن در بارۀ قوم يهود: اين آيه آخرين آيه‌اى است كه در اين سوره پيرامون زندگى بنى اسرائيل سخن مى‌گويد و در آن سرگذشت ديگرى را به جمعيت يهود يادآورى مى‌كند، سرگذشتى كه هم درس عبرت است و هم دليل بر سپردن يك پيمان، مى‌گويد: به خاطر بياوريد «هنگامى كه كوه را بالاى سر آنها قرار داديم، آنچنان كه گويى سايبانى بر سر آنها بود» (وَ إِذْ نَتَقْنَا الْجَبَلَ فَوْقَهُمْ كَأَنَّهُ ظُلَّةٌ) . «و آنچنان كه آنها گمان بردند بر سرشان سقوط خواهد كرد» (وَ ظَنُّوا أَنَّهُ واقِعٌ بِهِمْ) . وحشت و اضطراب سراسر وجودشان را گرفت، و به تضرع افتادند. در همان حال به آنها گفتيم «آنچه را از احكام به شما داده‌ايم با جديت و قوت بگيريد» (خُذُوا ما آتَيْناكُمْ بِقُوَّةٍ) . «و آنچه در آن مانده است به خاطر داشته باشيد تا پرهيزكار شويد» (وَ اذْكُرُوا ما فِيهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ) . از كيفر خدا بترسيد و به پيمانهايى كه در آن از شما گرفته‌ايم عمل كنيد. يعنى، تمام رسالت موسى (ع) و ساير انبياء و مبارزات درگيريهاى مستمر و سخت آنان، و ناراحتيها و شدايد طاقت فرسايى كه تن به آن دادند، همه براى آن بوده است كه فرمان خدا و اصول حق و عدالت و پاكى و تقوا در ميان همه بطور كامل اجرا گردد. 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran👈