١-اثرات تربيتى، اجتماعى و بهداشتى روزه- از فوايد مهم روزه اين است كه روح انسان را «تلطيف» ، و ارادۀ انسان را «قوى» ، و غرايز او را «تعديل» مى‌كند. روزه‌دار بايد در حال روزه با وجود گرسنگى و تشنگى از غذا و آب و همچنين لذت جنسى چشم بپوشد، و عملا ثابت كند كه او همچون حيوان در بند اصطبل و علف نيست، او مى‌تواند زمام نفس سركش را به دست گيرد، و بر هوسها و شهوات خود مسلط گردد. در حقيقت بزرگترين فلسفۀ روزه همين اثر روحانى و معنوى آن است. خلاصه روزه انسان را از عالم حيوانيت ترقى داده و به جهان فرشتگان صعود مى‌دهد، جملۀ «لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ» (باشد كه پرهيزكار شويد) اشاره به همۀ اين حقايق است. و نيز حديث معروف الصّوم جنّة من النّار: «روزه سپرى است در برابر آتش دوزخ» اشاره به همين موضوع است. و نيز در حديث ديگرى از پيامبر صلّى اللّه عليه و آله مى‌خوانيم: «بهشت درى دارد به نام «ريان» (سيراب شده) كه تنها روزه داران از آن وارد مى‌شوند. اثر اجتماعى روزه- بر كسى پوشيده نيست روزه يك درس مساوات و برابرى در ميان افراد اجتماع است. در حديث معروفى از امام صادق عليه السّلام نقل شده كه «هشام بن حكم» از علت تشريع روزه پرسيد، امام عليه السّلام فرمود: «روزه به اين دليل واجب شده كه ميان فقير و غنى مساوات برقرار گردد، و اين بخاطر آن است كه غنى طعم گرسنگى را بچشد و نسبت به فقير اداى حق كند، چرا كه اغنياء معمولا هر چه را بخواهند براى آنها فراهم است، خدا مى‌خواهد ميان بندگان خود مساوات باشد، و طعم گرسنگى و درد و رنج را به اغنياء بچشاند تا به ضعيفان و گرسنگان رحم كنند» . اثر بهداشتى و درمانى روزه- در طب امروز و همچنين طب قديم، اثر معجزه‌آساى «امساك» در درمان انواع بيماريها به ثبوت رسيده، زيرا مى‌دانيم: عامل بسيارى از بيماريها، زياده‌روى در خوردن غذاهاى مختلف است، چون مواد اضافى، جذب نشده به صورت چربيهاى مزاحم در نقاط مختلف بدن، يا چربى و قند اضافى در خون باقى مى‌ماند، اين مواد اضافى در لابلاى عضلات بدن در واقع لجنزارهاى متعفنى براى پرورش انواع ميكروبهاى بيماريهاى عفونى است، و در اين حال بهترين راه براى مبارزه با اين بيماريها نابود كردن اين لجنزارها از طريق امساك و روزه است! روزه زباله‌ها و مواد اضافى و جذب نشدۀ بدن را مى‌سوزاند، و در واقع بدن را «خانه‌تكانى» مى‌كند. در حديث معروفى پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله اسلام مى‌فرمايد: «صوموا تصحّوا» : «روزه بگيريد تا سالم شويد» . و در حديث معروف ديگر نيز از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله رسيده است (المعدة بيت كلّ داء و الحمية رأس كلّ دواء) : «معده خانۀ تمام دردها است و امساك بالاترين داروها» ! ٢-روزه در امّتهاى پيشين- از تورات و انجيل فعلى نيز بر مى‌آيد كه روزه در ميان يهود و نصارى بوده و اقوام و ملل ديگر هنگام مواجه شدن با غم و اندوه روزه مى‌گرفته‌اند، و نيز از تورات برمى‌آيد كه موسى (ع) چهل روز روزه داشته است، و همچنين به هنگام توبه و طلب خشنودى خداوند، يهود روزه مى‌گرفتند. حضرت مسيح نيز چنانكه از «انجيل» استفاده مى‌شود، چهل روز، روزه داشته. به اين ترتيب اگر قرآن مى‌گويد «كَما كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ» (همان گونه كه بر پيشينيان نوشته شد) شواهد تاريخى فراوانى دارد كه در منابع مذاهب ديگر -حتى بعد از تحريف-به چشم مى‌خورد. ٣-امتياز ماه مبارك رمضان- اين كه ماه رمضان براى روزه گرفتن انتخاب شده در آيه مورد بحث نكتۀ برترى آن چنين بيان شده كه قرآن در اين ماه نازل گرديده، و در روايات اسلامى نيز چنين آمده است كه همۀ كتابهاى بزرگ آسمانى «تورات» ، «انجيل» ، «زبور» ، «صحف» و «قرآن» همه در اين ماه نازل شده‌اند. امام صادق عليه السّلام مى‌فرمايد: «تورات» در ششم ماه مبارك رمضان، «انجيل» در دوازدهم و «زبور» در هيجدهم و «قرآن مجيد» در شب قدر نازل گرديده است. به اين ترتيب ماه رمضان همواره ماه نزول كتابهاى بزرگ آسمانى و ماه تعليم و تربيت بوده است. برنامۀ تربيتى روزه نيز بايد با آگاهى هر چه بيشتر و عميقتر از تعليمات آسمانى هماهنگ گردد، تا جسم و جان آدمى را از آلودگى گناه شستشو دهد. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 164 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran 👈