(آيه ٢٤٠) -قرآن بار ديگر به مسألۀ ازدواج و طلاق و امورى در اين رابطه بازگشته و نخست در بارۀ شوهرانى سخن مى‌گويد كه در آستانۀ مرگ قرار گرفته و همسرانى از خود بجاى مى‌گذارند، مى‌فرمايد: «و كسانى كه از شما مى‌ميرند -يعنى در آستانۀ مرگ قرار مى‌گيرند-و همسرانى از خود باقى مى‌گذارند بايد براى همسران خود وصيت كنند كه تا يك سال آنها را بهره‌مند سازند، و از خانه بيرون نكنند» در خانۀ شوهر باقى بمانند و هزينۀ زندگى آنها پرداخت شود (وَ الَّذِينَ يُتَوَفَّوْنَ مِنْكُمْ وَ يَذَرُونَ أَزْواجاً وَصِيَّةً لِأَزْواجِهِمْ مَتاعاً إِلَى الْحَوْلِ غَيْرَ إِخْراجٍ) . البته اين در صورتى است كه آنها از خانۀ شوهر بيرون نروند «و اگر بيرون روند (حقى در هزينه و سكنى ندارند ولى) گناهى بر شما نيست، نسبت به آنچه در بارۀ خود از كار شايسته (مانند انتخاب شوهر مجدد بعد از تمام شدن عدّه) انجام مى‌دهند» (فَإِنْ خَرَجْنَ فَلا جُناحَ عَلَيْكُمْ فِي ما فَعَلْنَ فِي أَنْفُسِهِنَّ مِنْ مَعْرُوفٍ) . در پايان آيه، گويا براى اين كه چنين زنانى از آيندۀ خود نگران نباشند آنها را دلدارى داده مى‌فرمايد: خداوند قادر است كه راه ديگرى بعد از فقدان شوهر پيشين در برابر آنها بگشايد، و اگر مصيبتى به آنها رسيده حتما حكمتى در آن بوده است، زيرا «خداوند توانا و حكيم است» (وَ اللّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ) . اگر از روى حكمتش درى را ببندد، به لطفش در ديگرى را خواهد گشود و جاى نگرانى نيست. بسيارى از مفسران معتقدند كه اين آيه به وسيلۀ آيۀ ٢٣٤ همين سوره كه قبلا گذشت و در آن، عدّۀ وفات چهار ماه و ده روز تعيين شده بود نسخ شده است و مقدم بودن آن آيه بر اين آيه از نظر ترتيب و تنظيم قرآنى دليل بر اين نيست كه قبلا نازل شده است. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 218 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran 👈