(آيه ١١٧) -در اين آيه اشاره به وضع بذل و بخششها و انفاقهاى رياكارانۀ آنها نموده و ضمن يك مثال جالب سرنوشت آن را تشريح مى‌كند و مى‌گويد: «آنچه آنها در اين زندگى دنيا انفاق مى‌كنند همانند باد سوزانى است كه به زراعت قومى كه بر خود ستم كرده‌اند (و در غير محل يا وقت مناسب كشت نموده‌اند) بوزد و آن را نابود سازد» (مَثَلُ ما يُنْفِقُونَ فِي هذِهِ الْحَياةِ الدُّنْيا كَمَثَلِ رِيحٍ فِيها صِرٌّ أَصابَتْ حَرْثَ قَوْمٍ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَأَهْلَكَتْهُ) . افراد بى‌ايمان و آلوده چون انگيزۀ صحيحى در انفاق خود ندارند روح خودنمايى و رياكارى همچون باد سوزان و خشك‌كننده‌اى بر مزرعۀ انفاق آنها مى‌وزد و آن را بى‌اثر مى‌سازد. در پايان مى‌فرمايد: «خداوند به آنها ستمى نكرده، بلكه آنها خودشان ستم به خويشتن كرده‌اند» (وَ ما ظَلَمَهُمُ اللّهُ وَ لكِنْ أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ) . به اين ترتيب سرمايه‌هاى خود را بيهوده از بين مى‌برند، زيرا عمل فاسد جز اثر فاسد چه نتيجه‌اى مى‌تواند داشته باشد؟ برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 323 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran 👈