(آيه ١١٦) -شرك گناه نابخشودنى! در اينجا بار ديگر به دنبال بحثهاى مربوط به منافقان و مرتدّان يعنى كسانى كه بعد از قبول اسلام به سوى كفر باز مى‌گردند، اشاره به اهميت گناه شرك مى‌كند كه گناهى است غير قابل عفو و بخشش و هيچ گناهى بالاتر از آن متصور نيست، نخست مى‌فرمايد: «خداوند شرك به او را نمى‌آمرزد (ولى) كمتر از آن را براى هر كس بخواهد (و شايسته بيند) مى‌آمرزد» (إِنَّ اللّهَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ لِمَنْ يَشاءُ) . اين مضمون در آيۀ ٤٨ همين سوره گذشت، منتها ذيل دو آيه با هم تفاوت مختصرى دارد، در اينجا مى‌فرمايد: «هر كس براى خدا شريكى قائل شود در گمراهى دورى گرفتار شده» (وَ مَنْ يُشْرِكْ بِاللّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالاً بَعِيداً) . ولى در گذشته فرمود: وَ مَنْ يُشْرِكْ بِاللّهِ فَقَدِ افْتَرى إِثْماً عَظِيماً : «كسى كه براى خدا شريك قائل شود دروغ و افتراى بزرگى زده است» . در حقيقت در آنجا اشاره به مفسدۀ بزرگ شرك از جنبۀ الهى و شناسايى خدا شده و در اينجا زيانهاى غير قابل جبران آن براى خود مردم بيان گرديده است. برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 453 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran 👈