تفسير: بهانه جويى يهود-در اين آيه، نخست اشاره به درخواست اهل كتاب (يهود) مى‌كند و مى‌گويد: «اهل كتاب از تو تقاضا مى‌كنند كه كتابى از آسمان (يكجا) بر آنها نازل كنى» (يَسْئَلُكَ أَهْلُ الْكِتابِ أَنْ تُنَزِّلَ عَلَيْهِمْ كِتاباً مِنَ السَّماءِ) . شك نيست كه آنها در اين تقاضاى خود حسن نيت نداشتند، زيرا هدف از نزول كتاب آسمانى همان ارشاد و هدايت و تربيت است، گاهى اين هدف با نزول كتاب آسمانى يكجا تأمين مى‌شود، و گاهى تدريجى بودن آن به اين هدف بيشتر كمك مى‌كند. لذا به دنبال اين تقاضا خداوند به عدم حسن نيت آنها اشاره كرده، و ضمن دلدارى به پيامبرش، سابقۀ لجاجت و عناد و بهانه‌جويى يهود را در برابر پيامبر بزرگشان موسى بن عمران بازگو مى‌كند. نخست مى‌گويد: «اينها از موسى چيزهايى بزرگتر و عجيبتر از اين خواستند و گفتند: خدا را آشكارا به ما نشان بده» ! (فَقَدْ سَأَلُوا مُوسى أَكْبَرَ مِنْ ذلِكَ فَقالُوا أَرِنَا اللّهَ جَهْرَةً) . اين درخواست عجيب و غير منطقى كه نوعى از عقيدۀ بت‌پرستان را منعكس مى‌ساخت و خدا را جسم و محدود معرفى مى‌كرد و بدون شك از لجاجت و عناد سر چشمه گرفته بود، سبب شد كه «صاعقه آسمانى به خاطر اين ظلم و ستم آنها را فرا گرفت» (فَأَخَذَتْهُمُ الصّاعِقَةُ بِظُلْمِهِمْ) . سپس به يكى ديگر از اعمال زشت آنها كه مسألۀ «گوساله پرستى» بود، اشاره مى‌كند و مى‌گويد: «آنها پس از مشاهدۀ آن همه معجزات و دلايل روشن، گوساله را به عنوان معبود خود انتخاب كردند» ! (ثُمَّ اتَّخَذُوا الْعِجْلَ مِنْ بَعْدِ ما جاءَتْهُمُ الْبَيِّناتُ) . ولى با اين همه براى اين كه به راه بازگردند «ما آنها را بخشيديم و به موسى برترى و حكومت آشكارى داديم» و بساط رسواى سامرى و گوساله پرستان را برچيديم» (فَعَفَوْنا عَنْ ذلِكَ وَ آتَيْنا مُوسى سُلْطاناً مُبِيناً) . برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 472 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran 👈