(آيه ٩٥) -در اين آيه با صراحت و قاطعيّت بيشتر و بطور عموم فرمان تحريم صيد را در حال احرام صادر كرده، مى‌گويد: «اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! در حال احرام شكار نكنيد» (يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَقْتُلُوا الصَّيْدَ وَ أَنْتُمْ حُرُمٌ) . سپس به كفاره صيد در حال احرام اشاره كرده، مى‌گويد: «كسى كه عمدا صيدى را به قتل برساند، بايد كفاره‌اى همانند آن از چهارپايان بدهد» يعنى، آن را قربانى كرده و گوشت آن را به مستمندان بدهد (وَ مَنْ قَتَلَهُ مِنْكُمْ مُتَعَمِّداً فَجَزاءٌ مِثْلُ ما قَتَلَ مِنَ النَّعَمِ) . در اينجا منظور از «مثل» همانندى در شكل و اندازۀ حيوان است به اين معنى كه مثلا اگر كسى حيوان وحشى بزرگى را همانند شترمرغ صيد كند، بايد كفارۀ آن را شتر انتخاب كند و يا اگر آهو صيد كند بايد گوسفند كه تقريبا به اندازۀ آن است قربانى نمايد. و از آنجا كه ممكن است مسألۀ همانندى براى بعضى مورد شك و ترديد واقع شود، قرآن در اين زمينه دستور داده است كه «بايد اين موضوع زير نظر دو نفر از افراد مطلع و عادل انجام پذيرد» (يَحْكُمُ بِهِ ذَوا عَدْلٍ مِنْكُمْ) . و در بارۀ اين كه اين كفاره در كجا بايد ذبح شود، دستور مى‌دهد كه به صورت «قربانى و «هدى» اهداء به كعبه شود و به سرزمين كعبه برسد» (هَدْياً بالِغَ الْكَعْبَةِ) . سپس اضافه مى‌كند كه، لازم نيست حتما كفاره به صورت قربانى باشد، بلكه دو چيز ديگر نيز هر يك مى‌توانند جانشين آن شوند، نخست اين كه «معادل پول آن را در راه اطعام مساكين مصرف كند» (أَوْ كَفّارَةٌ طَعامُ مَساكِينَ) . «و يا معادل آن روزه بگيرد» (أَوْ عَدْلُ ذلِكَ صِياماً) . «اين كفارات به خاطر آن است كه كيفر كار خلاف خود را ببيند» (لِيَذُوقَ وَبالَ أَمْرِهِ) . اما از آنجايى كه هيچ حكمى معمولا شامل گذشته نمى‌شود، تصريح مى‌كند كه «خدا از تخلفاتى كه در اين زمينه در گذشته انجام داده‌ايد، عفو فرموده است» (عَفَا اللّهُ عَمّا سَلَفَ) . «و هر گاه كسى به اين اخطارهاى مكرر و حكم كفاره اعتنا نكند و باز هم مرتكب صيد در حال احرام شود، خداوند از چنين كسى انتقام خواهد گرفت و خداوند تواناست، و به موقع انتقام مى‌گيرد» (وَ مَنْ عادَ فَيَنْتَقِمُ اللّهُ مِنْهُ وَ اللّهُ عَزِيزٌ ذُو انْتِقامٍ) . برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 558 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran 👈