(آيه ١٠٤) -وظيفۀ تو اجبار كردن نيست! از اين به بعد قرآن يك نوع خلاصه و نتيجه گيرى از آيات گذشته مى‌كند، نخست مى‌گويد: «دلايل و نشانه‌هاى روشن در زمينۀ توحيد و خداشناسى و نفى هرگونه شرك كه مايۀ بصيرت و بينايى است براى شما آمد» (قَدْ جاءَكُمْ بَصائِرُ مِنْ رَبِّكُمْ) . سپس براى اين كه روشن سازد اين دلايل به قدر كافى حقيقت را آشكار مى‌سازد و جنبۀ منطقى دارد، مى‌گويد: «آنهايى كه به وسيلۀ اين دلايل چهرۀ حقيقت را بنگرند به سود خود گام برداشته‌اند، و آنها كه همچون نابينايان از مشاهدۀ آن خود را محروم سازند به زيان خود عمل كرده‌اند» (فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ عَمِيَ فَعَلَيْها) . و در پايان آيه از زبان پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله مى‌گويد: «من نگاهبان و حافظ شما نيستم» (وَ ما أَنَا عَلَيْكُمْ بِحَفِيظٍ) . برگزیده تفسیر نمونه - 1، صفحه 633 🔸اکنون شما هم به کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن بپيونديد: 👉 @amozeshtajvidhefzquran 👈