پرسشگریِ بدون مهارت ❓ گاهی می‌بینید که بحثی پیش آمده و شما برای فهم بهتر مسئله یا تفهیم مطلب خودتان، از کسی سؤالی می‌پرسید و او جوابی می‌دهد، چه مربوط و چه نامربوط، چه درست و چه نادرست. مدت کوتاهی بعد از آن، بحث دیگری شکل می‌گیرد. این بار همان شخص، همان سؤال خودتان را به خود شما برمی‌گرداند و از شما می‌پرسد، بدون اینکه منطقا جای آن سؤال باشد. یکی از نکات مهم در این رفت‌وبرگشت‌ها این است که اگر بخواهیم گفتگوی سازنده‌ای داشته باشیم، باید سؤالات خودمان را به میدان بیاوریم. سؤال هر کسی مبتنی بر زمینه‌های فکری و شخصیتی خود او است. سؤال من به سایز من است و سؤال شما قوارۀ شما. سؤال شما در تن من زار می‌زند و سؤال من برای شما تنگ است. اگر خودمان نمی‌توانیم سؤال درستی طرح کنیم، بهتر است اول مهارت طرح سؤال را به دست بیاوریم یا دست کم از چگونگی سؤال درست در آن موضوع خاص پرس‌وجو کنیم. از رسول گرامی اسلام ص نقل است که «حُسْنُ السُّؤَالِ نِصْفُ الْعِلْم؛ پرسش خوب، نیمی از دانایی است» (كنز الفوائد، ج 2، ص 189)