‌ ‌بی‌بی‌های ما، پایِ دارِ قالی، حرف‌هایی می‌زدند. می‌گفتند: تار و پودی که زن آبستن و زائو ابزار زده باشد، شل و وا رفته است. فرشی که پیرزن بافته باشد،گرم است و به درد خواب زمستان می‌خورد. فرش دختر مجرد، تیز رنگ است و تند و چشم را می‌زند! اما همان‌ها می‌گفتند که امان از قالی نو عروس و دختر عاشق. نقشش هزار راه می‌بَرَد آدم را. نقشش غلط است، مرغش سر می‌کند توی گل و گلش می‌رود زیر بال و پر مرغ. اما عوض‌اش تا بخواهی جان دارد. 📗 قیدار - رضا امیرخانی @anche_nagoftam0