من هنوزم دچار چشماتم چیزی جز تو توو مغزِ پوکم نیست  گرچه اسمت دیگه توو گوشیم و  توو « فـِـرندای فیس بوکم» نیست عکست ُ احمقانه می بوسم تو که احساسم ُ نمی فهمی  حسم ُ وقت ِ دیدن ِ پسری  که نمیشناسم ُ نمی فهمی وقتی « لایکش » میوفته رو عکست بی هوا پشت ِ میــز می لرزم  وقتی لحنش صمیمی و گرمه وقتی میگه عزیــــز .. می لرزم تک تک ِ دوستات مشکوکن پسرای ِ مجرد ِ خوشتیپ  حتی اون آدمایی که رفتن با یه دختر توی « ریلیشن شیپ » گاهی دستم میره رو « دیوارت » بنــِـویسم که دوستت دارم  بنــِـویسم چقــــــــــــــــدر بدبختم اما دستم میره به سیگارم از سر ِ حوصله م که سُر خوردم از هوای ِ ترانه افتادم ‌« پروفایلت » تموم ِ دنیامه من به چک کردن تو معتادم گیر کردم میون ِ دنیا و زندگی ِ مجازی ِ مطلق  من هنوزم دچار چشماتم من بی کله ی خر ِ احمق | احسان رعیت |