🚫شبهه🚫
شیعه معتقد است امامان دوازده‌گانه آن‌ها علم غیب دارند، در حالی‌که خود آنان در روایات متعددی علم غیب را از خود نفی کرده‌اند به طور مثال کشی از علمای بزرگ شیعه نقل می‌کند که امام صادق(ع) فرموده:
به خدا قسم من علم غیب ندارم و اگر داشتم زمین خوبی را برای خود بر می‌داشتم.
✅ پاسخ شبهه:
در ابتدا باید توجه داشت که روش دشمن در برابر اعتقادات شیعه، پیدا کردن یک روایت از گوشه و کنار کتب روایی و با استفاده از آن، به اعتقادات ناب شیعه اشکال کردن است.
مرحوم کشی در رجال خود نقل می‌کند: امام صادق(ع) فرمود:
به خدای یکتا - که جز او خدایی نیست- سوگند که من غیب نمی‌دانم، ... باغی بین من و عبدالله بن الحسن به شراکت بود که تقسیم کردیم، قسمت هموار و خوب آن زمین به او رسید و قسمت سنگلاخ به من؛ اگر من علم غیب داشتم هر آینه آن قسمت هموار را بر می‌داشتم.
🔹در رابطه با این روایت و بحث علم غیب امام صادق(ع) باید گفت:
🔸 اولا: این روایت و روایات همگون با روایات فراوانی که در بیشتر کتب روایی شیعه نقل شده و مضمون آن‌ها این است که ائمه اطهار(ع) علم غیب داشته‌اند در تعارض است و با یک روایت یا چند روایت معدود نمی‌توان آن همه روایت را کنار گذاشت، به طور مثال خود امام صادق(ع) فرمود:
به خدا كه من كتاب خدا را از آغاز تا پايانش می‌دانم، چنان كه گویى در كف دست من است، در قرآن است خبر آسمان و خبر زمين و خبر گذشته و خبر آينده.
👈یا در روایت دیگری فرمود:
من آن‌چه در آسمان‌ها و زمين است مىدانم و آن‌چه در بهشت و دوزخ است مىدانم و گذشته و آينده را مىدانم. همچنین روایات وافری که در کتاب کافی و بصائر و ... در باب علم امام وجود دارد.
🔸 ثانیا: این روایت تنها در کتاب رجال کشی نقل شده و در هیچ کتاب قدیمی دیگری نیست و یک سند بیشتر ندارد، هیچ کدام از محدثان هم عصر کَشّی یا حتی بعد از ایشان نیز آن را نقل نکرده‌اند از این رو، از حیث اعتبار ضعیف است.
📜سند روایت نیز از این قرار است: «أَحْمَدُ بْنُ عَلِيٍّ الْقُمِّيُّ السَّلُولِيُّ، قَالَ حَدَّثَنِي أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ صَفْوَانَ، عَنْ عَنْبَسَةَ بْنِ مُصْعَبٍ، قَالَ، قَالَ لِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع)» نفر اول «أَحْمَدُ بْنُ عَلِيٍّ الْقُمِّيُّ السَّلُولِيُّ» مجهول است و هیچ مدح و ذمی ندارد پس این روایت، ضعیف است و با آن نمی‌توان روایات بسیاری که چندین سند صحیح دارند را کنار زد.
🔹نکته سوم: معمولا این‌گونه روایات یا به جهت طرفیت پایین شنونده بود یا حمل بر تقیه می‌شوند؛ یعنی اگر هم بپذیریم که این سخن از امام صادق(ع) صادر شده می‌گوییم حتما در آن مجلس جاسوسی از دربارخلیفه یا مخالفان بوده که قصد تخریب حضرت را داشته بدین جهت حضرت در مقام تقیه علم غیب را از خود انکار کرده است، تا مدرکی برای آنان وجود نداشته باشد.
@andishaneh
#آموزه_های_اعتقادی_دین_اسلام