علائم موجود درصحنه جنایت در چابهار نشان می‌دهد که ارسال تروریست‌ها به داخل خاک ایران نه با هدایت یک سرویس خاص امنیتی بلکه با چند عُمّال و انگیزه‌های متفاوت شکل‌گرفته است:
صهیونیست‌ها باهدف مشغول سازی؛ آمریکایی‌ها باهدف کاهش هژمونیک ایران و دولت پاکستان باانگیزه شکل نگرفتن هاب ترانزیتی هرکدام به‌نوعی در این اقدامات نقش خاص خود را بازی کرده و یکی با دادن تسلیحات و آموزش، دیگری با ارائه گرای اطلاعاتی و درنهایت آخرین آن‌ها با تسهیل خانه‌های امن در بیرون مرز به این گروهک جنایتکار سعی در اعمال بازی خود روی میز دارند.
در شرایطی که دشمن‌روی این منطقه استراتژیک انگشت گذاشته است جا دارد که دولت با یک تصمیم مصمم با تکمیل و ساخت شبکه ریلی از چابهار تا زاهدان و اتصال به شبکه سراسری راه‌آهن و امکان اتصال چابهار به شبکه ریلی کریدور بین‌المللی شمال-جنوب به اتمام پروژه سرعت بخشیده تا کشور از فرصت‌ها و مواهب آن در دوران تحریمی به‌خوبی بهره‌برداری کند.
البته می‌توان در این مسیر با ظرافت‌های خاص سیاسی و اقتصادی دولت پاکستان را نیز بااتصال بندر گوادر (با ظرفیت نهایی ۴۵۰ میلیون تن در سال) به این مسیر علاوه بر ایجاد مشارکت در طرح‌های همسایگی، فرصت‌های تخاصم مخفیانه را نیز کم کرده و فرضیه‌های موجود را کم‌رنگ کرد.
در صورت جدیت یافتن برقراری کریدور قرقیزستان-تاجیکستان-افغانستان-ایران (KTAI)، در چارچوب سازمان همکاری‌های اقتصادی (اکو) بندر چابهار می‌تواند با منطقه آسیای مرکزی و سازمان همکاری شانگهای و اتحادیه اقتصادی اوراسیا همکاری‌های اقتصادی داشته باشد و به‌عنوان کریدوری ریلی و جاده‌ای به ایفای نقش بپردازد، بی‌تردید توسعه عملی بندر چابهار فرصت‌های رشد تروریسم در منطقه را نیز کمتر خواهد کرد و رابطه تناسبی میان طرفین و ذی‌نفعان ایجاد می‌کند، این بازی هوشمندانه نیاز به‌سرعت عمل بیشتر دارد!
@andishkadehasrezohour