🔺 الرَّاضِى بِفِعْلِ قَوْمٍ كَالدَّاخِلِ فِيهِ مَعَهُمْ وَ عَلَى كُلِّ دَاخِلٍ فِى بَاطِلٍ إِثْمَانِ إِثْمُ الْعَمَلِ بِهِ وَ إِثْمُ الرِّضَى بِهِ. آن كس كه از كارِ مردمى خشنود باشد، چونان كسى است كه همراهِ آنان بوده و هر كس كه به باطلى روى آورد، دو گناه بر عهده‌ ی او باشد: گناه كردارِ باطل، و گناه خشنودى به كار باطل. 📚نهج البلاغه / حکمت 154