👁😓همه اموال، امانت های الهی نزد ماست. آیا به شیوه صحیح، امانت داری می کنیم؟ عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ قَالَ: قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام:‏ أَ تَرَى اللَّهَ أَعْطَى مَنْ أَعْطَى مِنْ كَرَامَتِهِ عَلَيْهِ وَ مَنَعَ مَنْ مَنَعَ مِنْ هَوَانٍ بِهِ عَلَيْهِ؟ كَلَّا! لَكِنَّ الْمَالَ مَالُ اللَّهِ، يَضَعُهُ عِنْدَ الرَّجُلِ وَدَائِعَ، وَ جَوَّزَ لَهُمْ أَنْ يَأْكُلُوا قَصْداً، وَ يَشْرَبُوا قَصْداً، وَ يَلْبَسُوا قَصْداً، وَ يَنْكِحُوا قَصْداً، يَرْكَبُوا قَصْداً، وَ يَعُودُوا بِمَا سِوَى ذَلِكَ عَلَى فُقَرَاءِ الْمُؤْمِنِينَ، وَ يَرْمُوا بِهِ شَعَثَهُمْ‏. فَمَنْ فَعَلَ ذَلِكَ كَانَ مَا يَأْكُلُ حَلَالاً وَ يَشْرَبُ حَلَالاً وَ يَرْكَبُ حَلَالاً وَ يَنْكِحُ حَلَالاً، وَ مَنْ عَدَا ذَلِكَ كَانَ عَلَيْهِ حَرَاماً. ثُمَّ قَالَ‏: «لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ‏»، أَ تَرَى اللَّهَ ائْتَمَنَ رَجُلًا عَلَى مَالٍ يَقُولُ‏ لَهُ أَنْ يَشْتَرِيَ فَرَساً بِعَشَرَةِ آلَافِ دِرْهَمٍ وَ تُجْزِيهِ فَرَسٌ بِعِشْرِينَ دِرْهَماً؟! (وسائل الشيعة، ج‏11، ص501 به نقل از تفسیر عیّاشی) حضرت صادق علیه السلام به أبان بن تغلب فرمود: آيا چنان تصوّر می كنى كه خداوند، به کسی که نزد او محترم بوده است، مالی داده است و كسى را كه محروم داشته است، خوار شمرده است؟ هرگز این گونه نیست! بلکه همه مال ها از آنِ خداست، و نزد کسی (که بخواهد) امانت می نهد، و به ایشان اجازه می دهد که با میانه روی بخورند، با میانه روی بنوشند، با میانه روی بپوشند، با میانه روی نکاح کنند، و با میانه روی از مرکب استفاده کنند، و سپس مابقی را به مؤمنین فقیر برگردانند و گرفتاری ایشان را برطرف کنند. پس هرکس چنین کند، آنچه می خورد، آنچه می آشامد، آنچه سوار می شود، و آنچه نکاح می کند، بر او حلال بوده، و در غیر از این حالت، بر او حرام می باشد. خداوند فرموده است: «اسراف نکنید که او اسراف کاران را دوست ندارد.» (با این وصف) آیا خیال می کنی که چون خداوند به کسی مالی را داده است و او را در آن مال، امین دانسته است، به او این اجازه را داده است که اسبی به قیمت ده هزار درهم بخرد،  در حالی که اسبی به بهای بیست درهم برای او کافی است؟ ✅«اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»