. ۲ یکی از آثار مرگ، شادابی و نشاط و پیدایی صفای باطن و جلای قلب است. یعنی کسانی که به یاد مرگ هستند، از تاریکی و کدورت گناه درمی آیند و انسانی زندگی می‌کنند و وجدان آرام و راحتی دارند. .