. ۳ ممکن است آدم چهار صباحی به رگ بی خیالی بزند و غافل از آینده و پس از مرگ خوش باشد، امّا این خوشی، خوشی انسانی نیست، بلکه از نوع بی دردی و بی عاری است که حیوانات دارند. لذا این گونه اشخاص در عمق وجودشان خوش نیستند و در عین رفاه دچار و افسردگی‌ها و احیاناً خودکشی‌ها می‌شوند. آری حقیقت انسانیت و زنده دلی در یاد مرگ و مرگ اندیشی است. 📚 کتاب از احتضار تا عالم قبر .