شمر بن ذی‌الجوشن فرستاده ویژه یهود شمر را باید از نیروهای نفوذی شام در کوفه و از سرسپردگان بنی‌امیه به‌شمار آورد. پس از آن‌ که شمر با تعدادی از یارانش به سوی خیمه‌ها یورش برد، امام فریاد برداشت: « ای شیعیان خاندان ابوسفیان، اگر دین ندارید و از روز قیامت باکی ندارید، لااقل در دنیایتان آزادمرد باشید! » شمر بعدها در توجیه تمامی رفتارهای کثیف خود، به قانون (مأمور و معذور بودن) استناد می‌کرد! با توجه به ماجرای به قدرت رسیدن شمر در ماجرای کربلا و نیز رفتارهای وی در عاشورا، تردیدی نمی‌ماند منظور وی از مأمور و معذور بودن، دستوری بوده که از شام در این زمینه داشته است. یک نکتهٔ دیگر که مأمور ویژهٔ شام بودن شمر را بیشتر تقویت و تثبیت می‌نماید، دقت در حضور شمر در بزنگاه‌های کربلا و نقاط ترحّم یا احترام‌ آمیز آن است. نقش شمر در هر چه جنایت‌ آمیزتر شدن ماجرای عاشورا بسیار ویژه و منحصر به‌فرد است. از مجموع گزارش‌ها به‌دست می‌آید که شمر یک فرستاده ویژه از سوی شام است. فرستاده‌ای با مأموریتی سرّی. این نقش ویژه آنچنان برجسته است که اهل بیت علیه السلام نیز از میان تمامی وحوش حاضر در کربلا، نگاه خاصی به شمر دارند. طبق نقل تاریخ، شمر تنها کسی بود که در کوفه طیلسان بر سر می‌گذاشت. در ماجرایی تاریخی آمده که انس بن مالک با دیدن جماعت طیلسان‌ پوش در بصره، به یاد یهودیان خیبر افتاد. گذشته از این‌ها نام پدر شمر، شرحبیل است (که ظاهراً همانند نام خود او، نامی عبری است) و ذی‌الجوشن تنها لقب اوست. بنابراین حتی می‌توان شمر را از یهودیان ساکن کوفه به‌شمار آورد.