❓کدام عرفان؟ ( قسمت #چهارم ) ☑️ نقد و بررسی کتاب «درمان با عرفان»، نوشته « #وین_دایر » ⏪ پس از مقدمات پیش‌گفته در دو بخش قبلی، در ادامه به منظور آشنایی دقیق‌تر با اندیشه‌های دایر به بررسی برخی شگردهای‌ نویسندگی و آرای وی در کتاب درمان با عرفان می‌پردازیم. دومین مسئله قابل‌تأمل، القای تفکر محور بودن هستی است. 🔹تفکر، محور تمام هستی و اعجاز 🔸 دایر، تفکر را محور تمام هستی، پایه و مبنای اساسی تحول زندگی خود و جهان مطرح کرده و اعتقاد دارد با تفکر است که می‌توان «معجزه آفرید»؛ «فقط از طریق تفکر و تنها تفکر محض است که شما را قادر به معجزه‌آفرینی در ذهن خود می‌کند.»(3)«...موجودیت شما در افکارتان خلاصه می‌شود.»(1) ♦️وی با تأکید بر نقش محوری تفکر و تکیه صرف بر آن به عنوان یگانه نیروی تغییردهنده درون و برون، درحقیقت ادامه‌دهنده همان ایدئولوژی حاکم بر غرب یعنی «اومانیسم»(انسان‌محوری) است. ‌وی با محدود کردن بعد الهی به روان و اندیشه(انرژی ذهن خود را بر معنویات و بعدالهی خود یعنی روان متمرکز کنید.(2)، چه‌بسا به صورت ناخودآگاه، تمام منشأ اثرگذاری و اثرپذیری را به آدمی و «منیت» وی معطوف نموده و بدین‌سان در جرگه انسان‌گرایانِ خداگریز و خدافراموش قرار می‌گیرد. ♦️ایده انسان‌گرایی دایر با باورش به انرژی کائنات و «اثر پروانه‌ای» تکمیل می‌گردد. هرچند دایر لساناً بر وجود خداوند و هدفمند بودن هستی تأکید دارد، اما تکیه وی بر منیت و درون، درواقع به معنای نادیده انگاشتن نقش و قدرت خالق و نیز پیامبران و اولیای الهی است که رسالت نجات بشریت را بر عهده دارند. از طرفی، همان‌گونه که اشاره شد، وی رستاخیزی برای این جهان هدفمند قائل نیست و آن را رؤیایی صرف می‌داند که باید با تکیه بر روان و پرورش آن در سایه تمرکز بر ارزش‌های شخصی –نه امور توصیه‌شده توسط ادیان یا مصلحان اجتماعی- بدان شکل دلخواه خود را داد و از آن لذت برد؛ دیدگاهی که می‌توان رگه‌های انسان‌گرایی را در سراسر آن مشاهده نمود. 📚پی‌نوشت: 1.دایر، وین، درمان با عرفان، ترجمه جمال هاشمی، تهران: شرکت سهامی انتشار، چ نهم، 1384، ص90. 2.همان، ص252. #نقد_عرفان_های_کاذب 🌐 پایگاه تخصصی مقابله با عرفان حلقه و عرفان های کاذب و دشمن شناسی https://eitaa.com/antihalghe