رفیق غار و وفاق یار 🔹اجماع، واژه‌ی نزاع برانگیزی است. صحت این گزاره را وقتی می‌فهمیم که بدانیم شیخ اعظم انصاری(ره) برای حجیت یا عدم حجیت اجماع منقول، چه ان قلت و قلت‌هایی را ضمیمه‌ی رسائلش نکرده است! روزی که جناب رئیس جمهور با شعار انسجام ملی و اجماع سلایق مختلف سیاسی، مجوز ورود به ساختمان پاستور را از سوی مردم کسب کرد، تعدادی از طلبه‌های مستعد، در حالی پای صندلی امتحان ترم دوم حوزه نشسته بودند که باید ادله‌ی شیخ انصاری در رد حجیت اجماع منقول و غیره را برای نمره‌ی قبولی ردیف می‌کردند. 🔹آن طرف اما، سیاستمداران، اهمیتی برای حجیت داشتن یا نداشتن اجماع قائل نبودند. آنها بدون حتی یک خبر صحیح از یک مخبر عادل و موثق، دل به جهل انسان‌هایی بسته بودند که مزه‌ی نشستن بر صندلی سبز بهارستان، هنوز به مذاقشان تازه می‌آمد. 🔹سیاست‌بازان می‌دانستند که برای اجماع، کافی است تا مثل علمای سلف که از قدماء بزرگ خود، برای به کرسی نشاندن اجماعشان استناد می‌کردند، کمی پیاز داغ ماجرا را زیاد کنند تا طعم شیرین وفاق ملی زیر زبان کاخ نشینان مزه کند. حال اگر کوخ نشینان موافق نیستند به جهنم. اجماع را چه به مستضفین پابرهنه‌ی خمینی(ره)! استناد به قول ولایت، بر دلهای غبار گرفته، خوش آمد. با اینکه کمتر از یک ماه، مقام شامخ هدایت و فقیه طراز امت، به معیارهای انتخاب وزرا اشاره کرده بودند؛ ولی گویا آقایان حواسشان بیشتر به بند تنبانشان بود تا بند طومار انقلاب! انگار مجلس وکلا، آزادی رای خود را در به خواب زدگی می‌دید. 🔹خوش به حال شیخ که در قید حیات نبود، و الا ممات را بیشتر موافقت می‌نمود. اگر به شیخ انصاری خبر می‌دادند که بعد از خبر واحد، حدس غیر ضروری نمایندگان، سبب اجماع گشته است و عده‌ای زیر لب «یا سعیدُ بحق مسعود» می‌خواندند، بی حرف پیش مجلس لعنی برایشان ترتیب می‌داد که در تاریخ فریادش خاموش نمی‌شد. 🔹اجماع مجلس با جناب رئیس، آن هم بر اساس یک خبر کذایی، نه رفیق غار می‌سازد و نه وفاق یار. ثمره‌ی اعتنا به حدس و حس ناقص غیر ضروری، تنها موجب سنگینی بار می‌گردد. باری که اگر اتحاد امت حضرتش نباشد، یک تنه بر دوش ولی خواهد افتاد و دشمنانش خرسند خواهند گردید. ✍سپهر کامیاب | پژوهشگر علوم دینی 🌐 رسانه حوزه انقلابی (رحامدیا) 🆔 @rahamedia