با عقاید بچه هاتون مخالفید، از دوستاشون بدتون میاد، سبک موسیقی مورد علاقشون رو مسخره می‌کنید و می‌گید این چرت و پرتا چیه گوش می‌دی، با حرفاشون حال نمی‌کنید، از طرز پوششون خوشتون نمی‌اد، نظر مشترکی باهاشون ندارید، دم به دقیقه چکشون می‌کنید، هر مشکلی که دارن رو به گوشیشون ربط می‌دید، آرزوهاشونو ازشون می‌گیرید و بازم می‌گید:
چرا از اتاقت نمیای بیرون پیش ما؟
بیایم چیکار کنیم؟