دیروز به پهنای صورتم اشک ریختم و از ته دل ناله زدم برای مظلومیت دختران افغانی که داشتند برای آرزوهایشان تلاش می‌کردند اما تمامشان را با خود به گور بردند. مدتها بود چنین بی اختیار نگریسته بودم. مظلومیت از تمام واژه‌های خبر فوران می‌کرد. دخترانی سرشار از امید به آینده که در دل محدودیت‌ها و محرومیت‌ها به کلاس امادگی کنکور رفته بودند و قربانی تفکرات متحجری شدند که بی‌شک مورد حمایت دولت‌هایی بدون کمترین اعتقاد دینی هستند. آنهایی که نه دلشان برای اسلام می‌سوزد و نه افغانستان. سال‌هاست همسایه‌های افغانمان چوب نبود یک حکومت مرکزی مقتدر را می‌خورند. هر طایفه برای خود حق حکومت قائل است و این همان خواب آشفته ایست که برای ایران عزیزمان دیده اند. مشکلات هست ولی یادمان باشد هشت سال گذشت دولت دست چه کسانی با چه تفکراتی بود! اصلا برای این به جناب رئیسی رأی دادیم تا خرابه اقتصاد مملکت را سامان بخشد. پس وجود مشکلات و فسادها را منکر نیستیم. اما برای اصلاح باید به مصلح کمک کرد نه اینکه با ایجاد آشوب سرعت عملش را هم بگیریم. آنان که مطالبه بهبود دارند بهتر است مطالبه شان را به زمان دیگری موکول کنند کما اینکه مطالبه شان چیز جدید و ناشنیده ای هم نیست و از شعارهای انتخاباتی رئیس جمهور کنونی بوده و حرکت به سمت انجامش هم قابل روئیت است، پس لزومی هم برای بیان مجددش، آن هم میان آتش و تیر و کشتار نیست. ✍ #زهرا_آراسته_نیا 🔥سوزستان ⬇️ https://eitaa.com/joinchat/2783444993C792bec2f2c