🔹 شیطان شناسی (شماره 8)
س: هوای نفس با شیطان چه فرقی دارد؟
ج: هوای نفس مال خود شماست. شما دلت می خواهد. دلت پول می خواهد یا غذای خوشمزه می خواهد یا مسائل دیگر می خواهد. به این می گویند هوای نفس. هوای نفس در مقداری که حرام نیست، آزاد است. اما مقداری که وارد مرحله ی حرام می شود، جایز نیست و حرام است. پس همه ی هواهای نفس، حرام نیست. انسان چیزهای حلال و خوب را می خواهد و عیبی ندارد؛ اما اگر حرام را خواستی، خطرناک است.
س: آیا وسوسه های شیطان، همراه هوای نفس است؟
ج: هر وقت وسوسه بیاید و انسان را به گناه دعوت کند، نفس است.
س: ورود شیطان چگونه است؟
ج: با وسوسه است. قرآن کریم این طور یاد می دهد. می فرماید: «هر وقت دیدید دچار وسوسه ی شیاطین ـ که همان تصورات مربوط به گناه است ـ شدید، وسوسه ی اوست. هر وقت دیدید آن تصادفات در ذهنتان پر می زند، به یاد خدا بیفتید. اگر به یاد خدا بیفتید، دیگر باطل می شود؛ اما اگر آن تصورات را ادامه دهید، آرام آرام قوی تر می شود و به تصمیم مبدّل می شود. خدای متعال فرمود: «إِنَّ الَّذينَ اتَّقَوْا إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّيْطانِ تَذَكَّرُوا فَإِذا هُمْ مُبْصِرُون»: کسانی که ایمان دارند، وقتی شیطان در فضای ذهنشان پر بزند و وسوسه کند و به گناه دعوت کند، آن ها به یاد خدا می افتند و وسوسه باطل می شود.
بنابراین هر چه این تصورات مقرون به غفلت باشد و یاد خدا در کنارش نباشد، به تدریج به طرف تصمیم می رود؛ اما اگر انسان فهمید که این وسوسه به گناه دعوت می کند، فوراً به یاد خدا بیفتد و دعا کند و از خدا کمک بخواهد، دیگر باطل شده است؛ و الّا اگر در حال غفلت ادامه پیدا کند، به لب مرز می رسد.
📚 منبع: آثار بندگی، آیت الله خوشوقت
✅ ادامه دارد ...