❎مذاکره فرسایشی؛ دام جدید آمریکا 🌺یادداشت سیاسی روزنامه جوان مورخ شنبه ۲۸ فروردین ماه ۱۴۰۰ به‌قلم سید عبداله متولیان ✅ قسمت اول رهبر معظم انقلاب در اولین روز از ماه مبارک رمضان در ارتباط تصویری با محفل انس با قرآن کریم، با تأکید بر سیاست فعلی نظام اسلامی در قضیه برجام خسارت محض، پرده از اهداف آمریکا از مذاکره برداشته و فرمودند: ‌«تشخیص مسئولان این است که بروند مذاکره کنند تا همین سیاست را اِعمال کنند که در این زمینه بحثی نداریم اما باید مراقبت شود که مذاکره فراسایشی نشود چرا که برای کشور ضرر دارد». معظم‌له با بیان این نکته بسیار مهم که هدف آمریکایی‌ها از تأکید و اصرار بر مذاکره، تلاش برای تحمیل یک حرف باطل است» اگر «تله‌ی مذاکره» مهم‌ترین روش امتیاز گیری نظام سلطه از کشورهای جهان نباشد بی‌تردید یکی از مؤثرترین، کارآمدترین، کم‌هزینه ترین و نافذترین روش‌های دیکته کردن و تحمیل اراده و امتیازگیری از کشور هدف در عصر شکل گیری سازمان ملل متحد و حاکمیت نظام سلطه بر شئون مختلف کشورهای جهان است. استعمارگران غربی با طراحی و مهندسی میز مذاکره، کشور هدف را به راه بی پایان و وادی برهوت سراب گونه ای می‌کشانند که به محض این‌که پایش در قلاب نظام سلطه گیر افتاد، رهاشدن از آن غیرممکن بوده و دائماً مجبور به دادن امتیازات بیشتر و بیشتر است. استعمارگران غربی در میدان مذاکره، حقوق مسلم کشور هدف را به‌عنوان امتیاز روی میز مذاکره می‌گذارند اما در اوج سبوعیت و ناجوانمردی، در ازای همراهی کشور هدف و اجرای دستورات، حاضر به ارائه همان حقوق کشور هدف هم نیستند. در این صورت کشور هدف، برای دستیابی به حقوق خود ناچار به تمکین از دستورات و اجرای دقیق برنامه های نظام سلطه و دادن امتیازات بیشتر برای گرفتن بهانه از طرف مقابل است. نظام سلطه در میدان مذاکره از ابزارهای مؤثر زیر بهره می‌گیرد: ۱- تمسک و استناد به قواعد و قوانین بین‌المللی ۲- انجام عملیات سنگین تبلیغاتی و روانی علیه کشور هدف و ایجاد موج نگرانی بین‌المللی و معرفی کشور هدف به‌عنوان تهدید صلح بین‌الملل ۳- همراهی سایر کشورهای همسو و منزوی سازی کشور هدف ٤- استفاده از ظالمانه‌ترین و غیرانسانی ترین روش‌های اعمال فشار از جمله تحریم‌های اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و... ۵- تهدید کشور هدف به اعمال خشونت و دخالت فیزیکی و نظامی در امور کشور هدف ۶- ایجاد جو روانی و تکثیر تخم نفاق و دوقطبی سازی در مردم کشور هدف به منظور به تسلیم کشاندن آن کشور از طریق مطالبه مردمی ۶- بزرگنمایی خطر کشور هدف برای جامعه جهانی و کشاندن آن کشور به فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد. ۷- خسته کردن مردم کشور هدف از طریق طولانی کردن زمان مذاکرات به سال‌ها و دهه‌ها و مقصر معرفی کردن دولت کشور هدف به عدم انجام تعهدات خود نسبت به جامعه جهانی. ۸- افزایش انتظارات و خواسته‌های ظالمانه از کشور هدف به حوزه‌های جدید. ۹- دوقطبی سازی ادراکی نظیر «مذاکره یا تحریم»، «مذاکره یا فروپاشی»، «مذاکره یا جنگ» و... با هدف مرعوب سازی مردم و احزاب سیاسی ۱۰- گرفتن تدریجی تمام اقتدار و توانمندی‌های دفاعی کشور هدف در میدان مذاکره. در طول سال‌های پس از جنگ جهانی دوم هیچ‌یک از کشورهای جهان موفق به احقاق حقوق خود از ‌طریق مذاکره نشده اند. مسئله حق حاکمیت مردم فلسطین و بازپس گیری سرزمین مادری خود از رژیم غاصب صهیونیستی در پشت میز مذاکره تنها یکی از بی‌شمار تلاش نافرجام کشورها برای وصول اهداف خود در میدان مذاکره است. اینک بیش از ۴ دهه است که فلسطینیان مظلوم، بر سر میز مذاکره در کمپ دیوید و پیمان اسلو در حال تلاش برای گرفتن حقوق خود هستند اما حاصل این مبارزه نفس گیر دادن امتیازات پی درپی، از دست دادن برگ‌های برنده، ناامیدی فلسطینیان، بی انگیزگی و خستگی مردم فلسطین و درنده خویی بیشتر غاصبان سرزمین فلسطین با حمایت غرب بوده است. اینک نه تنها فلسطین به حداقل های حقوق خود هم دست نیافته بلکه حاکمیت نیم بند آنان بر قدس شریف نیز در حال فروپاشی است. ✅آدرس اینترنتی مقاله👇 http://www.Javann.ir/004NeI 🇮🇷 کانال اساتید انقلابی و نخبگان علمی @asatid_enghelabi ایتا و سروش