آرامشت مرهم برای اضطراب است آغوش تو  مملو از بوی  گلاب است تهران به تو می بالد  و ری  با تو خرّم عبدالعظیمی  گنبد تو آفتاب است هر کس دخیلت می شود دارد  نصیبی زائر به لطف تو دعایش مستجاب است   هر زائری  دلبسته ی گلدسته ی توست  با هر اذان روح شیاطین در عذاب است بوسه ربودن از حریم کبریایت در مذهب و آیین  من عین ثواب است اینجا که بوی کربلا دارد حریمش اینجا مزار نور چشم بوتراب است