می‌کرد. قلبم چه غریبانه در کنج قفسه‌ی سینه‌ام چنباتمه زده بود و به سوگ نشسته بود. دیگر دل و دماغ ضربان نداشت. دیگر با یادش نه خودش را به دیواره‌ی سینه‌ام می‌کوبید و نه با قدرت، خون را به طرف صورتم پمپاژ می‌کرد. مثال کودک مادر مرده‌ایی که درجایی دور از همه زانوهایش را بغل کرده و با بغض به روبرو خیره شده، بود. خواب با چشم‌هایم قهر کرده بود. مدام این پهلو و آن پهلو میشدم دوباره وجدانم به سراغم آمد، نکند در این مدت من باعث شده باشم که امیرزاده از همسرش سرد شده باشد؟ شاید در این مدت با زنش قهر بوده، اگر اینطور نبوده چرا با مادرش زندگی می‌کند. غرق این افکار بودم که احساس کردم دستی از زیر پتو دستم را گرفت. پتو را کنار زدم. نادیا بود، غمگین نگاهم می‌کرد. لبخند زورکی خرجش کردم و نگاهی به لامپ انداختم. پرسید: –خاموشش کنم؟ –نمیخوای نقشه بکشی یکی بیاد خاموش کنه؟ نگاهش را به پتویم داد. –نقشه کشیدن حوصله میخواد. وقتی تو اینجوری هستی من حوصله‌ی هیچ کاری رو ندارم. لیلا فتحی پور 🌸🌸🌸🌸🌸 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 بگرد نگاه کن پارت71 بعدشم رستا میخواد بیاد اینجا بخوابه، –پس بچه‌ها کجان؟. –بچه‌ها میخوان پیش محمد امین بخوابن. تبلتش بالای سرش روی زمین بود. نگاهش کردم و گفتم: –ای کلک، حوصله‌ی تبلت و ساچی خانم رو در هر حالی داریا؟ –نه بابا حوصله‌ی اونم ندارم، داشتم با بچه‌های کلاس چت می‌کردم. –تو این روزا ساچی هم خیلی ناراحته. –چرا؟ –چون نمیتونه واسه مردم بخونه، اونام تو قرنطینه هستن دیگه... رستا وارد اتاق شد و تشکش را کنار نادیا انداخت و پرسید: –کی تو قرنطینس؟ گرمم شده بود پتو را کمی کنارتر زدم. –ساچی رو میگه، همون که اصلا صدا نداره، من نمیدونم چطوری خواننده شده. نادیا گفت: –ولی مردم خیلی دوسش دارن. بالشت اضافه‌ایی که در کنارم بود را به رستا دادم. –همون دیگه با حمایتهای مردم معروف شد، وگرنه از خودش چیزی نداره، حالام که پشتش به مردم گرم شده هر کاری دوست داره انجام میده دیگرانم مثل یه جوجه که دنبال مامانشون میرن دنبالش میکنن، کاری هم ندارن کارش درسته یا غلط. فقط چون بعضی‌کارهاش متفاوته خوششون میاد. رستا روی تشکش دراز کشید و گفت: –این لامپه چقدر نور داره مثلا اتاق خوابه ها. نادیا گفت: –واسه ما فقط اتاق خواب نیست همه‌ی کارامون رو اینجا انجام میدیم. بعد بلند شد و لامپ را خاموش کرد. روی تشکش که دراز کشید گفت: تلما یه چیز رو می‌دونی؟ –چی؟ –این که بعضیها اونقدر زیاد ساچی رو دوست دارن که مثل اون لباس میپوشن و هر کاری که اون انجام میده انجام میدن. توی اتاقاشون پر از عکس و پوسترهای اونه. اصلا یه کارایی میکنن که انگار دیوونش هستن. اکثرشونم ایرانی هستن. موهای پر پشتم را به عقب هل دادم و سرم را روی بالشت جابه‌جا کردم. –آخه اونا که تا حالا ساچی رو از نزدیک ندیدن و هیچ محبتی ازش دریافت نکردن. چطوری اینقدر بهش علاقه دارن؟ رستا گفت: –مگه این همه آدم به هنر پیشه‌ها، ورزشکارا یا خیلی از آدمهای مشهور علاقه دارن، از نزدیک دیدنشون؟ –خب اونا هم همیشه برای من عجیبن، چطوری میشه که اینطوری میشه؟ این که یه نفر مثلا یه هنری داره و بقیه به خاطر اون هنرش که اونم با تلاش به دست آورده بهش احترام میزارن رو قبول دارم. ولی این که یه نفر تمام زندگیش رو فقط برای یکی که شناختی ازش نداره فقط مجازی میشناستش میزاره برای من عجیبه. دلایلشونم فقط همینه که طرف خوشگله، یا خوش تیپه، چیزی که خدادادی داره، این چیزا که پز دادن نداره، باید دید طرف از خودش چی داره. رستا گفت: –خب این جور علاقه‌ها دلایل زیادی داره. لیلا‌فتحی‌پور 🌸🌸🌸🌸🌸 🌸🌸🌸🌸🌸 برگرد نگاه کن پارت72 اونایی که دچار اینجور عشق و علاقه‌ها ميشن، نشانه هايي از اختلال شخصيت دارن. معمولا اينجور آدمها شخصيت هاي وابسته‌اي دارن، به شدت هم نيازمند به توجه ديگرانن و اعتماد به نفس پاييني هم دارن. اينجو جوونا توی تخيل خودشون اونقدر به اون فرد مورد علاقشون فکر مي کنن که توی ذهنشون اون فرد ارزشمند میشه، بعد کم‌کم ارتباطشون با اطرافیانشون کمتر میشه و هر کسی هم نسبت به اون شخص مورد علاقشون حرفی بزنه یا نظری بده که خوشایند این افراد نباشه ازش متنفر میشن و جبهه میگیرن. البته وقتی مدتش طولانی میشه توی موردهای بحرانی دچار افسردگی و مشکلات روحی میشن. نادیا گفت: –نه بابا رستا، اینجورام نیست. یکی از دوستای خود من به همین ساچی خیلی علاقه داره و عکساش رو زده تو اتاقش، پروفایلشم عکس ساچیه، ولی اصلا این جوری که تو میگی نیست، خیلی هم دختر بگو بخندیه. افسردگی چیه. بازویم را زیر سرم گذاشتم. –حالا رستا که نگفت همه، البته شایدم چون تو با کارای دوستت موافق هستی چیزی بر خلاف میلش نمیگی رفتارش باهات خوبه. به پشت خوابید. –نمیدونم. توی گروه دوستانمون شوخ تر از همه همین دوستمه. نیم خیز شدم. –نادیا بیا امتحان کنیم. –یعنی چیکار کنیم؟ –بیا امتحانی ب