آن دو بیت چشم‌ تو خیام را دیوانه کرد خانه و کاشانه‌ی عطار را ویرانه کرد مثنوی‌های لبت را شصت من کاغذ کم است مولوی و‌ شمس را با یکدگر بیگانه کرد هر چه شاعر بود و هر صاحب‌مقامی عاقبت! سرخوش از چشمان‌مستت راهی میخانه کرد گیسوانت را نده هر دم به آغوش نسیم موج ‌گیسویت شرار اندر دل پروانه کرد عشوه و طنازیت را حافظ شیراز دید  گفت: خوش بر حال معشوقی که مویت شانه کرد! شاعر... 😁😁❤️❤️