. گرفته این دلم بازم بهـــــونـــه به یاد حضرت صادق میخونه که میبردند با دستهای بســـته میون دود و آتشهـــا شبـــونه درون کوچــه با پای برهنــــه پیاده پا به طرزی وحشیانـــه دلش خونشد زدست آن ستمگر که بی عمامه میبردند ز خــونه به یا کربلا و خیـمه هایــــش به سینه ریخت اشک دونه دونه صدا میــزد یا جـــــد غــــریبم مراهم مـــیزنند با تازیــــانــــه به زیر تیغ رفــتم من ولیکــــن بسان تو نشــــد خونم روونه شده ورد زبان مــن. به آوا حسینم وا حسینم وا حسینا ✍ عیسی دین محمدی. (صــابـــر) .