#شرح_نهج_البلاغه (شرح حکمت ٧۴) 💠امام(ع) در اين كلام كوتاه و بيدار كننده اشاره به پايان تدريجى عمر انسان كرده مى فرمايد: 🍃 "نَفَسُ الْمَرْءِ خُطَاهُ إِلَى أَجَلِهِ" نفس هاى انسان گام هاى او به سوى سرآمد زندگى و مرگ است. 💠 اين نكته مهمى است كه انسان دائما در حال نفس كشيدن است؛ در خواب و بيدارى و در همه حال. به يقين هنگامى كه اين عدد به نهايت رسيد تاب و توان اين دستگاه ها تمام مى شود؛ خود به خود از كار مى ايستند؛ مانند اتومبيلى كه آخرين قطره سوخت آن تمام شود و در اين هنگام از كار باز مى ايستد، بنابراين همان گونه كه در اتومبيل هر قطره اى از سوخت مصرف مى شود گامى به سوى پايان است، هر نفسى كه انسان مى كشد و هر ضربانى كه قلب او مى زند او را يك گام به پايان زندگى نزديك مى سازد. 💠 امام صادق(ع) فرمود: «هر روزى كه بر انسان مى گذرد به او مى گويد: اى انسان من روز جديدى هستم و بر اعمال تو گواهم. در من از نيكى ها سخن بگو و كار نيك انجام ده تا روز قيامت براى تو گواهى دهم، زيرا من كه بگذرم ديگر هرگز مرا نخواهى ديد» اين همان چيزى هست كه قرآن مجيد در سوره عصر به آن اشاره كرده و مى فرمايد: (وَالْعَصْرِ* إِنَّ الاِْنْسَانَ لَفِى خُسْر) سوگند به عصر كه انسان همواره در حال خسران است. فخر رازى در تفسير اين آيه مى گويد: يكى از بزرگان پيشين مى گفت معناى اين سوره را من از مرد يخ فروشى آموختم فرياد مى زد: اِرْحَمُوا مَنْ يَذُوبُ رَأسُ مالِهِ، «ِبه كسى كه سرمايه اش مرتبا ذوب مى شود رحم كنيد» 🆔 @ashora_karbala