مرگ آرام زیر پوست گرسنگی؛ چهره پنهان جنگ در غزه در غزه، صدای بمب کمتر از صدای شکم‌های گرسنه است. اینجا جنگ تنها از آسمان نمی‌بارد؛ از سفره‌های خالی، از سینه‌های خشکیده‌ی مادران، از چشمان خیره‌ی کودکانی که دیگر گریه هم نمی‌کنند. غزه به اردوگاه مرگ خاموش بدل شده است. گرسنگی، این قاتل بی‌صدا، آرام‌آرام تن نحیف کودکان را می‌بلعد. دیگر نه نانی هست، نه شیری، نه دارویی! حتی آب تبدیل به رؤیایی دست‌نیافتنی شده است. سازمان‌های بین‌المللی هشدار داده‌اند که بیش از ۹۵٪ کودکان غزه دچار سوءتغذیه حاد شده‌اند. برخی نوزادان، پیش از آنکه اسمی داشته باشند، از دنیا می‌روند؛ با شکمی باد کرده، چشمی بی‌فروغ، و بدنی که حتی وزن دفن شدن را هم ندارد. این مرگ‌ها دیگر نه با گلوله، که با بی‌غذایی و بی‌پناهی اتفاق می‌افتند. زنان غزه، ستون‌های مقاومت خاموش، حالا در برابر کودکانشان احساس شکست می‌کنند. نه از سر ناتوانی، بلکه از سر بی‌رحمی محاصره‌ای که عمداً طراحی شده تا زندگی را قطعه‌قطعه در گرسنگی و تحقیر له کند. آیا گرسنگی کودک، سلاح جنگی شده است؟ بله. رژیم صهیونیستی با بستن گذرگاه‌ها، هدفمند اجازه ورود غذا، دارو، آب و سوخت را نمی‌دهد. هیچ منطقه‌ای در جهان به این شدت و عمق، در قرن ۲۱ با قحطی تحمیلی و سیستماتیک روبه‌رو نشده است. جهان اما تماشا می‌کند؛ گویی نه‌تنها جان انسان‌ها، که انسانیت خود را نیز معامله کرده است. در جهانی که نان، سلاح شده؛ مقاومت یعنی زنده ماندن. در سرزمینی که مرگ، سهم روزانه‌ی کودک است؛ ایمان یعنی زنده نگاه داشتن امید. #مرگ_بر_اسرائیل کانال مهدوی #عصر_ظهور را به اشترک بگذارید ‌@asr_zohoorr