✅ #ستارگان_حرم
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم
موضوع امروز: «طوبای محبت ٢»
روز یکشنبه، ١۴٠٠/١١/١٠
مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم؛ اما در روز گذشته به مناسبت سالروز رحلت عارف و استاد اخلاق، حاج محمداسماعیل دولابی (ره) از سرگذشت و سیر عرفانی این عارف عرفی‌گرای شیعی سخن گفتیم و انشاالله امروز نیز به نکات ارزشمندی از توصیه‌های مرحوم دولابی (ره) در رابطه با سبک زندگی می‌پردازیم، که بی‌شک می‌تواند راهگشای ما، برای رسیدن به معنویت و نور در زندگی فردی و اجتماعی باشد:
1️⃣ هر وقت در زندگی‌ات گیری پیش آمد و راه‌بندان شد، بدان خدا با تو کار دارد؛ پس زود برو با او خلوت کن و بگو با من چه کار داشتی؟ هر کس گرفتار است، در واقع گرفته یار است!
2️⃣ زیارتت، نمازت، ذکرت و عبادتت را تا زیارت بعد، نماز بعد، ذکر بعد و عبادت بعد، حفظ کن؛ کار بد، حرف بد، دعوا و جدال و … نکن و آن را سالم به بعدی برسان! اگر این کار را بکنی، زیارت و نماز و ذکر و عبادت تو دائمی می‌شود؛
3️⃣ اگر غلام خانه‌زادی، پس از سال‌ها بر سر سفره صاحب خود نشستن و خوردن، روزی غصه‌دار شود و بگوید فردا من چه خواهم خورد؟ این توهین به صاحبش است و با این غصه خوردن صاحبش را آزرده می‌کند؛ پس بعد از عمری که روزی خدا را خورده‌ایم، چقدر بی‌معرفتی است برای روزی فردایمان غصه‌دار و نگران باشیم!
4️⃣ خدا عبادت وعده‌ی بعد را از ما نخواسته است؛ ولی ما روزیِ سال‌های بعد را هم می‌خواهیم! در حالی که معلوم نیست تا یک وعده‌ی بعد، زنده باشیم!
5️⃣ گذشته که گذشته و نیست! آینده هم که نیامده و نیست! همه‌ی غصه‌ها مال گذشته و آینده است! پس حالا که گذشته و آینده نیست، غصه برای چه؟! تنها حال موجود است که آن هم، نه غصه دارد و نه قصه!
6️⃣ خدا ما را براى شادى آفریده است، نه براى غم! خدای واحد غنی و قوى، محال است مخلوقی را برای ناراحتی و غم بیافریند! اگر این بشارت را که ما را برای شادى آفریده‌اند، باور کردی و به خودت قبولاندی، دیگر غم، وجود نخواهد داشت! این مژده، مال کسی است که آن را باور کند؛ همین که فهمیدی دنیا فانی است و مشکلات و محرومیت‌هایش هم همیشگی و دائمی نیست و بالأخره روزی تمام خواهد شد، نصف غم‌هایت باطل می‌شود! مشقّت و غم دنیا نیز وسیله‌اى است برای خوشی وشادی!
7️⃣ تربت، بلا را دفع می‌کند و همه تب‌ها و طوفان‌ها و زلزله‌ها با یک سر سوزن از آن، آرام می‌شود! مؤمن سرانجام تربت می‌شود! اگر یک مؤمن در شهری بخوابد، خداوند بلا را از آن شهر دور می‌کند!
8️⃣ با تکرار کردن کارهای خوب، عادت حاصل می‌شود، بعد عادت به عبادت منجر می‌شود، عبادت هم معرفت ایجاد می‌کند، بعد ملکات فاضله در فرد به وجود می‌آید و نهایتا به ولایت منجر می‌شود!
9️⃣ ازهر چیز تعریف کردند، بگو مال خداست و کار خداست! نکند خدا را بپوشانی و آنرا به خودت یا به دیگران نسبت بدهی! که ظلمی بزرگ‌تر از این نیست! اگر این نکته را رعایت کنی، از وادی امن، سر در می‌آوری! هر وقت خواستی از کسی یا چیزی تعریف کنی، از رَبَّت تعریف کن؛ پس بیا و از این تاریخ تصمیم بگیر، حرفی نزنی مگر از او! و هر زیبایی و خوبی که دیدی، رب و پروردگارت را یاد کنی! همانطور که امیرالمؤمنین (ع) در دعای دهه‌ی اول ذی‌الحجه می‌فرمایند: «به عدد همه چیزهای عالم "لااله‌الااللّه" »
🔟 دل‌های مؤمنین که به هم وصل می‌شود، تبدیل به آب کُر می‌شود! وقتی به امیرالمؤمنین (ع) متّصل شد، به دریا وصل شده است؛ شخصِ تنها، آب قلیل است و در تماس با نجاست نجس می‌شود! ولی آب کُر نه تنها نجس نمی‌شود، بلکه متنجس را هم پاک می‌کند!
1️⃣1️⃣ هر چه غیر خداست را از دل بیرون کن! در «اِلّا» تشدید را محکم ادا کن، تا اگر چیزی باقی مانده از ریشه کنده شود و وجودت پاک شود! آن گاه «اللّه» را محکم بگو، تا همه‌ی دلت را تصرف کند: «لااِله‌اِلَّااللّه»
2️⃣1️⃣ از دنیا نگو، از خلق نگو، از خودت هم نگو، فقط از خدا بگو! چند وقت که تنها از خدا بگویی، غیر او را فراموش می‌کنی!
3️⃣1️⃣ در دنیا اگر خودت را «مهمان» حساب کنی و حق تعالی را «میزبان»، همه‌ی غصه‌ها می‌رود! چون هزار غصه به دل میزبان است که دل میهمان از یکی از آنها خبر ندارد! هزار غم به دل صاحب‌خانه است که یکی به دل مهمان راه ندارد! در زندگی خودت را میهمان خدا بدان تا راحت شوی! اگر در میهمانی یک شب بلایی به تو رسید شلوغ نکن و آبروی صاحب‌خانه را حفظ کن!
4️⃣1️⃣ جان دادن بهتر از جان کندن است! مؤمن جانش را با محبت تقدیم می‌کند و جان کافر را با زور می گیرند! حالا که هر چه دنیایی است، بالأخره رفتنی است، چه بهتر که خود آدم آن را به دوست تقدیم کند و در راه خدا بدهد!
5️⃣1️⃣ خلاصه اخلاق دو کلمه است: «مرنج و مرنجان!»
📚 برگرفته از کتاب «طوبای محبت»
🔷🔸💠🔸🔷
@astanfatemi