بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیم وَ بِه نَستَعین إِنَّهُ خَیرُ ناصِرٍ وَ مُعین و صَلَّی اللَّهُ عَلَی سَيِّدِنا وَ نَبِیِّنَا مُحَمَّد و آلِهِ الطَّاهِرِینَ قالَ رَسُولُ اللّهِ (صلّى اللّه علیه و آله):«اِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ علیه السّلام حَرارَةً فى قُلُوبِ الْمُؤمنینَ لا تَبْرُدُ اَبَداً.» پیغمبر اکرم (صلّى اللّه علیه و آله) فرمود: «براى شهادت حسین علیه السلام ، حرارت و گرمایى در دلهاى مؤمنان است که هرگز سرد و خاموش نمی‌شود.» (جامع احادیث الشیعه ، ج 12، ص 556) یک سؤالی که مطرح می‌شود این است که بعضا در مرثیه‌ها و روضه‌ها این شعر خوانده می‌شود که از حرم حسین(ع) بوی سیب می‌آید یا نوحه‌ی : بوی سیب و حرم حبیب؛ ببینیم سیب چه سنخیتی با کربلا و عاشورا و با عزای اباعبدالله دارد؟ در کتاب مناقب ابن شهرآشوب جلد3، ص 391 این بزرگوار حدیثی را می‌فرماید که: جبرئیل امین از بهشت سه میوه را خدمت پیغمبر اکرم و پنج تن آل عبا تقدیم کرد؛ انار، به و سیب. فرمود انار و به با رحلت پیغمبر اکرم(ص) و شهادت مولای متقیان امیرالمؤمنین و شهادت حضرت صدیقه طاهره، از بین رفت ولی سیب همراه امام مجتبی(ع) بود و وقتی امام حسن مجتبی به شهادت رسید این سیب با حضرت سیدالشهدا بود؛ که خود حضرت سیدالشهدا(ع) می‌فرمایند: از آن وقتی که آب را به روی خیام بستند، هروقت تشنگی زیاد به من حادث می‌شد، این سیب سرخ بهشتی را می‌بوییدم و از بوییدنش سیراب می‌شدم. امام زین العابدین(ع) می‌فرمایند این سیب بهشتی همراه پدرم بود تا لحظه‌ی شهادتش که بعد از شهادتشان این سیب در گودی قتلگاه ناپدید شد. فرمود بوی عطر سیب بهشتی که همراه پدرم بود به حائر و قتلگاه پیچید، و امام زین العابدین(ع) فرمود بوی آن عطر سیب بهشتی الان در حائر و در حرم اباعبدالله الحسین(ع) موجود است، هرکس می‌خواهد از آن بوی سیب بهشتی برخوردار شود، سحر در حرم مطهر در کنار قبر مطهر اباعبدالله الحسین باشد، آن بوی عطر بهشتی را استشمام خواهد کرد. فلذا این که در روز عاشورا سیب سرخ به سر علم‌ها می‌زنند، یا سیب سرخ نذری پخش می‌کنند یا سیب سرخ در عاشورای اباعبدالله الحسین و در عزایش نسبت به میوه‌های دیگر بیشتر پخش و توزیع می‌شود، این یک موضوعیت دارد. و به اصطلاح هنر خودش یک اِلمان هست، يک یادمان هست از عاشورای اباعبدالله الحسین. و اگر سیب سرخ را دقت کرده باشید، یکپارچه سرخ است و در صفحه و روی آن سیب نقطه‌های سفید هست گویا آن ١٩٥٠ نقطه است؛ این هم یک پیامي دارد؛ امام صادق(ع) می‌‌فرمایند: ١٩٥٠ زخم بر بدن اباعبدالله الحسين زدند. سيب سرخ را دقت كنيد جای سالم ندارد؛ یعنی چه؟ سفیدی ندارد همه‌اش سرخ است؛ خونین است انگار، فقط نقطه‌های سفید، سفید است. که انگار خودش یک تابلویی از نماد عاشورایی سرخ اباعبدالله الحسین(ع) است. وز حرم حسین بوی سیب می‌آید هنوز ناله‌ی شخصی غریب می‌آید #هرخانه_یک_حسینیه @tarighe_karbala @atabe_ir