📌 دو وظیفه مهم علما و روحانیون در جامعه: 🔹 در آیه «لَولا یَنهاهُمُ الرَّبانِیّونَ وَ الاَحبارُ عَن قَولِهِمُ الاِثمَ وَ اَکلِهِمُ السُّحت» دو نکته‌ی مهم است که قرآن نهیب میزند که چرا احبار و رهبّانیّون، اینها (جامعه) را از این دو چیز منع نکردند که از این دو چیز: 🔸یکی‌شان «قَولِهِمُ الاِثم» است، یعنی حرف دروغ، حرف غلط، حرف نسنجیده، قولِ بغیرعلم؛ 🔸یکی هم «اَکلِهِمُ السُّحت» که همین مسائل اقتصادی است، روابط اقتصادی ناسالم، همین فسادها و مفسدین و امثال اینها. 🔺 هر دوی اینها را بایستی بکلّی علاج کرد. (۱۳۹۷/۰۶/۱۵) 🔺 علماء دین در اسلام، پیشروان اصلاح و ترقی و پیشرفت ملتند. این مسئولیت بر عهده‌ی عالمان دین گذاشته شده است. 🔹 اینکه در خطبه‌ی نهج البلاغه هست که: «و ما اخذ اللَّه علی العلماء ان لا یقارّوا علی کظّة ظالم و لا سغب مظلوم» یعنی عالم دین در مقابل ظلم، بیعدالتی، تجاوز انسانها به یکدیگر نمیتواند ساکت و بی‌طرف بماند. بی‌طرفی در اینجا معنا ندارد. 🔹فقط مسئله این نیست که ما حکم شریعت و مسئله‌ی دینی را برای مردم بیان کنیم. کار علماء کار انبیاء است. «انّ العلماء ورثة الأنبیاء». 🔹انبیاء کارشان مسئله‌گوئی فقط نبود. اگر انبیاء فقط به این اکتفا میکردند که حلال و حرامی را برای مردم بیان کنند، این که مشکلی وجود نداشت؛ کسی با اینها در نمیافتاد. (۱۳۸۸/۰۲/۲۳) #ویژه_مبلغین