۳ 💠 *نگاهی گذرا به زیارت عاشورا* ✳️ *توضیح و تفسیر کلمه عبد* (ادامه) 🌀 *حرف دوم «ب» است. امام صادق علیه‌‌السلام می‌فرمایند: «ب» علامت بینونیّت و جدایی است.* ◽ بینونیّت: به میزان علم و معرفتت از خلق منقطع می‌شوی و خلق را موثر نمی‌دانی، مردم در زندگی تو نقش تعیین کننده ندارند، از همه خلق قطع امید می‌کنی، کارهای تو را کسی به عهده می‌گیرد که « يَا رَفِيقَ مَنْ لا رَفِيقَ لَهُ يَا أَنِيسَ مَنْ لا أَنِيسَ لَهُ» است. دیگر اسباب را موثر نمی‌بینی، نه اینکه برای خلق عزّت قائل نیستم، خلق را مستقلاً موثر نمی‌دانم زیرا همه کاره در عالم یکی است. ✨ کارساز ما به فکر کار ماست ✨ فکر ما در کار ما آزار ماست 🔹 دلت از همه کنده می‌شود. «إلهى هَبْ لى کَمالَ الْانْقِطاعِ إلَیْکَ» با عبودیّت صورت می‌گیرد. 🌀 *حرف سوم «دال» است، دال رمز دنوّ و نزدیکی است.* 🍃 «السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ» یعنی اگر از علم شروع کنی آخرش نزدیک به خدا می‌شوی، آخرش قرب نصیبت می‌شود، وقتی دلت را از خلق بکنی تمام وجودت اسیر آن خالق می‌شود، ربط به خالق پیدا می‌کنی، پیوست عجیب و غریبی بین تو و خالق برقرار می‌شود حال اگر این سیر را داشتیم، عبدالله شدیم، وجود مقدّس حضرت اَباعَبْدِاللَّه پدری‌مان را به عهده می‌گیرند و آنچه لازمه یک انسان الهی است برای ما تأمین می‌شود: یعنی امور باقی نه امور موقت و فانی.