🌸🍃🌸🍃🌸🍃 #تنها_میان_داعش #قسمت_نوزدهم ... و مژده داد :دیشب بعد از اینکه تو حالت بد شد، حیدر زنگ زد و همین یک جمله کافی بود تا جانِ ز تن رفته ام برگردد که ناباورانه خندیدم و به خدا هنوز اشک از چشمانم میبارید؛ فقط اینبار اشک شوق! دیگر کلمات زنعمو را یکی درمیان میشنیدم و فقط میخواستم زودتر با حیدرحرف بزنم که خودش تماس گرفت. حالم تماشایی بود که بین خنده و گریه حتی نمیتوانستم جواب سلامش رابدهم که با همه خستگی، خنده اش گرفت و سر به سرم گذاشت :واقعاً فکر کردی من دست از سرت برمیدارم؟! پس فردا شب عروسیمونه، من سرم بره واسه عروسی خودمو میرسونم! و من هنوز از انفجار دیشب ترسیده بودم که کودکانه پرسیدم :پس اون صدای چی بود؟ صدایش قطع و وصل میشد و به سختی شنیدم که پاسخ داد :جنگه دیگه عزیزم، هر صدایی ممکنه بیاد! از آرامش کلامش پیدا بود فاطمه را پیدا کرده و پیش از آنکه چیزی بپرسم، خبر داد :بلاخره تونستم با فاطمه تماس بگیرم. بنزین ماشینشون تموم شده تو جاده موندن، دارم میرم دنبالشون. اما جای جراحت جملات دیشبم به جانش مانده بود :نرجس! بهم قول بده مقاوم باشی تا برگردم! انگار اخبار آمرلی به گوشش رسیده بود و دیگر نمیتوانست نگرانی اش را پنهان کند که لحنش لرزید :نرجس! هر اتفاقی بیفته، تو باید محکم باشی! حتی اگه آمرلی اشغال بشه، تو نباید به مرگ فکر کنی! با هر کلمه ای که میگفت، تپش قلبم شدیدتر میشد :به خدا دیشب وقتی گفتی خودتو میکُشی، به مرگ خودم راضی شدم! و هنوز از تهدید عدنان خبر نداشت که صدایش سینه سپر کرد :مگه من مرده باشم که تو اسیر دست داعش بشی! چشمم بیصدا میبارید که عباس مقابلم ظاهر شد. از نگاه نگرانش پیدا بود دوباره خبری شده و با دلشوره هشدار داد :به حیدر بگو دیگه نمیتونه از سمت تکریت برگرده، داعش تکریت رو گرفته! وصدای عباس به قدری بلند بود که حیدر شنید و ساکت شد. احساس میکردم فکرش به هم ریخته و دیگر نمیداند چه کند که برای چند لحظه فقط صدای نفسهایش را میشنیدم. انگار سقوط یک روزه موصل و تکریت و جاده هایی که یکی پس از دیگری بسته میشد، حساب کار را دستش داده بود که به جای پاسخ به هشدار عباس، قلب کلماتش برای من تپید :نرجس! یادت نره بهم چه قولی دادی!