خدایا ! من قبول میکنم که گنه کارم ، من قبول میکنم که به وظیفه ام عمل نکردم ، من قبول دارم که کم کاری کردم ، ولی خدایا مگر زمان پیامبر گنه کار نبود؟ ! مگر همه اهل عمل بودن و به وظیفشونم عمل میکردن؟ ! اون زمان همه میتونستن امام و مولای خودشون رو ببین اعم از گنه کار و متقی - مسلمان و غیر مسلمان. همه میتونستن راحت با امام خود ارتباط برقرار کنن و مشکلاتشون رو ازش بپرسن. همه میتونستن با امامشان درد دل کنن و.... پس چرا ما آقامون رو نمی بینیم خدایا؟ ! یعنی ما از بدان اون زمان هم بدتریم؟ ! خدایا؟ اینکه اونا امام و پیامبرشان رو دیده اند ولی ما ندیده ایم یکسانه؟ ! خدایا شاید کسانی در جواب بگن : اگر امام خود را نشان دهد دشمنان اورا میکشند. ولی خدایا در خواب که می تونیم- نمیتونم خدا؟ ! اصلا خدایا ! چطور دلت میاد که در زمان پیامبر گنه کاران امام و پیامبر رو می دیدند ولی الان ما .....؟ ! مولاجان ! آقا جان ! تو مولا و امام مایی ! آقا جان ، هرچند که ما گنه کاریم ، رو سیاهیم ، تنبلی کردیم ، .... ولی آقاجان حق داریم مولای خود را ببینیم. آقا جان ! تو را به قرآن به گناه ما نگاه نکن مولاجان ! تو را به پهلوی شکسته زهرا به گناه ما نگاه نکن مولاجان ! بخدا ما هم دل داریم ما هم انتظار داریم اماممان را ببینیم ماهم بنده ی خداییم