🍃💚﷽💚🍃 در بیان فضائل حضرت امیرالمؤمنین علی علیه السلام #قسمت_پنجم وجه پنجم ـــ کثرت زهد امیر المؤمنین علیه السلام است و شکی نیست که ازهد مردم بعد از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم آن حضرت بود و تمام زاهدین روی اخلاص به او دارند و آن حضرت سید زهاد بود هرگز طعامی سیر نخورد و مأکول و ملبوسش از همه کس درشت تر بود. نان ریزه های خشک جوین را می خورد و سرانبان نان را مهر می کرد که مبادا فرزندانش از روی شفقت و مهربانی زیت یا روغنی به آن بیالایند و کم بود که خورشی با نان خود ضمّ کند و اگر گاهی می کرد نمک یا سرکه بود. و در کیفیت شهادت آن حضرت بیاید که آن حضرت در شب نوزدهم ماه رمضان که برای افطار به خانهٔ ام کلثوم آمد، ام کلثوم طبقی از طعام نزد آن حضرت نهاد که در آن دو قرص جوین و کاسه ای از لبن و قدری نمک بود حضرت را که نظر بر آن طعام افتاد بگریست و فرمود ای دختر دو نان خورش برای من در یک طبق حاضر کرده ای مگر نمی دانی که من متابعت برادر و پسر عمم رسول خدا را می کنم تا آنکه فرمود به خدا سوگند که افطار نمی کنم تا یکی از این دو خورش را برداری. پس ام کلثوم کاسهٔ لبن را برداشت و آن حضرت اندکی از نان با نمک تناول فرمود و حمد و ثنای الهی به جا آورد و به عبادت برخاست و آن حضرت در مکتوبی که به عثمان بن حنیف نوشته چنین مرقوم فرموده که امام شما در دنیا اکتفا کرد به دو جامهٔ کهنه و از طعام خود به دو قرص نان، و فرموده که اگر من می خواستم غذای خود را از عسل مصفی و مغز گندم قرار دهم و جامه های خویش را از بافته های حریر و ابریشم کنم ممکن بود، لیکن هیهات که هوی و هوس بر من غلبه کند و من طعامم چنین باشد و شاید در حجاز یا در یمامه کسی باشد که نان نداشته باشد و شکم سیر بر زمین نگذارد آیا من با شکم سیر بخوابم و در اطراف من شکم های گرسنه باشد و قناعت کنم به همین مقدار که مرا امیر المؤمنان گویند ولیکن فقرا را مشارکت نکنم در سختی و مکاوه روزگار خلق نکردند مرا که پیوسته مثل حیواناتی که هم آن ها خوردن علف مصروف است مشغول به خوردن غذاهای طیب و لذیذ شوم. و بالجمله اگر کسی سیر کند در خطب و کلمات آن حضرت به عین الیقین می داند کثرت زهد و بی اعتنایی آن جناب به دنیا تا چه اندازه بود. 📚منتهی الآمال @atre1o1 🇮🇷