چرا سعید جلیلی؟
✍ زهرا محسنی‌فر
به فضل خدا با عزم جزم و کِیف کوک و خیال تخت به جلیلی رأی می‌دهم. دست و دلم نمی‌لرزد و پای انتخابم می‌ایستم.
چرا؟ چون
۱- جلیلی سیبلی نیست که تیرهای فساد اطرافش را نقطه‌زنی کرده باشند. پیرامون مدیریتش لفت و لیس نمی‌شود. او توسعه و پیشرفت را منهای سلامت نمی‌خواهد. اگر شلخته هم درو کند، چیزی گیر خوشه‌چین‌ها می‌آید، نه آنها که خون مردم را در شیشه می‌کنند.
۲- جلیلی برای قدرت نقشه نکشیده، برای ایرانِ قوی نقشه دارد. یازده سال وجب به وجب خاک این سرزمین را برای سیاحت گز نکرده. نقشه‌ی گنج کشیده تا از ظرفیت‌های ایران، استخراج جواهر کند. جلیلی گوهرشناس است؛ معدنچی است.
۳- جلیلی بی‌حاشیه است؛ متن خالص است. با اخبار صبح جمعه‌ای به ریش مردم نمی‌خندد. بالمرّه وعده‌ی سر خرمن نمی‌دهد. از روی چهره‌ی عابران افکارسنجی نمی‌کند. خودش را از ترس ویروس در پاستور محبوس نمی‌کند. در سفر استانی لحاف و تشک اختصاصی نمی‌برد. ادبیات پای منقلی ندارد. برای نواختن منتقدان دایرةالمعارف فحش منتشر نمی‌کند.
۴- جلیلی تقوا دارد و آدم باتقوا، به شرط چاقو است. هندوانه‌ی دربسته، حلقه‌های بسته‌ی قدرت هستند که مناسباتشان محرمانه است و مردم را نامحرم می‌دانند. کارد که بخورند، کال بودنشان معلوم می‌شود.
۵- مدیر اجرائی قوی با نیم‌زاویه انحراف بعد از هشت‌سال می‌شود معجزه‌‌ی هزاره‌ی سوم!!
قدرت اجرا برای اینکه به ترکستان نرود نیاز به جهت‌گیری درست دارد. قطب‌نمای جلیلی سرگردان نیست و شاهین ترازوی عدالتش میزان است. ولایتمداری‌اش به جهت وزش باد بستگی ندارد.
🗳 #انتخابات/ #دکتر‌سعیدجلیلی/ #تبیین