-ما سرگشتگان دیار جهالت و متحرین در تیه ظلالت و سرگرم های به خودی و خودپرستی، در این زمینِ خاکی به دنبال بهشتی هستیم که آلام انسانی را جایی نباشد. به چشم هایی کور و قلب هایی سردرگم، این روزگار را به سر برده ایم. و اگر نور تو نبود احتمالا سر از چاه در می آوردیم. حالا که خواستی این انسان مفلوک پیر را هدایت کنی، با ما راه بیا تصدقت شوم. مبادا رهایمان کنی که ما بی تو هیچیم. انسان پوچی و هیچی. خسته درمانده شکسته و ابن السبیل.