حکمت 141 نهج البلاغه وَ قَالَ (علیه السلام): قِلَّةُ الْعِيَالِ، أَحَدُ الْيَسَارَيْنِ‏. راه آسايش (اجتماعى، اقتصادى): و درود خدا بر او، فرمود: اندك بودن تعداد زن و فرزند يكى از دو آسايش است. 🌹🌹 آوای عاشقی🌹🌹 اینستاگرام: https://www.instagram.com/p/COOCS8ughY_/?igshid=18pn0jwc8m4fl واتساپ: https://chat.whatsapp.com/G6w6zIZbYAcGtd3DIRGmF5 ایتا: https://eitaa.com/joinchat/3432448074Ced134fcfc5 يكى از طُرُق آسايش: امام(عليه السلام) در اين كلام نورانى اشاره به واقعيتى درباره آسايش خانواده ها مى كند و مى فرمايد: «كمى عائله يكى از دو آسايش است»; (قِلَّةُ الْعِيَالِ أَحَدُ الْيَسَارَيْنِ). انسان در دو حالت از نظر زندگى مادى در آسايش است: نخست اين كه مال و درآمد فراوانى داشته باشد كه جوابگوى عائله او باشد، هرچند عائله اش سنگين به نظر رسد و راه ديگر اين كه اگر درآمد او اندك است افراد خانواده او نيز كم باشند تا به زحمت نيفتد. اين در واقع تسلى خاطر براى كسانى است كه فرزندان كمى دارند و از كمى فرزندان رنج مى برند مثل اين كه در ميان مردم معمول است كه اگر كسى خانه كوچكى داشته باشد به او مى گويند غمگين نباش مشكلات تو كمتر است; هر كه بامش بيش برفش بيشتر.