ادامه مطلب قبل... 🔻آن زمان که جنس امور خلوت بود و اشتغالات کمتر بود، باز اين عزلت‌ها انتخاب مي‌شد، حالا که ديگر اشتغال در لايه‌هاي شخصيتي مردم نفوذ کرده است، اصلاً فرصت فراغت نيست و کيفيت بهره‌وري از ابزار تجدد، گاهي راه زلال حرکتي و سلوکي را پيچيده‌تر کرده است. 🔸 افراد گم مي‌شوند، بايد باطنشان و ظرفيت‌هاي خداشناسي‌شان به فعليت برسد ولی به جاي آن، ذهنيات و هوشياري اجتماعي آن‌ها به فعليت مي‌رسد و کاري به توحيد ندارند و سلايقشان متنوع مي‌شود. 🔹 ممکن است در امور اجتماعي و تفاسير سياسي يا خانوادگي، تيزبيني پيدا کنند ولي زلالِ قلبشان به فعليت نمي‌رسد، معنويت آنها به فعليت نمي‌رسد. به معالي اخلاق دست پيدا نمي‌کنند، مگر آنچه که در مطالعات و در مشاهدات از فرهنگ‌هاي مختلف ورودي ذهني آن‌ها بوده باشد، به اين‌ها مي‌‌رسند. 🔸 اما به معالي اخلاق استاندارد الهي نمي‌رسند، به انبياء(ع) و سيره انبياء(ع) نزديک نمي‌شوند. قدرت اين را پيدا نمي‌کنند که چهار ساعت به نماز بايستند و از اين نماز لذت ببرند، ولي تلويزيون مي‌بينند و براي ديدن اخبار مشکلي ندارند و 8 ساعت در روز، روزنامه مي‌خوانند، آن يک چيز ديگري است و اين يک چيز ديگري است و اين‌ها نبايد با هم خلط شود. البته امکان جمع بین این دو نیز هست [ولی برنامه ریزی دقیق ومدیریت زمان نیاز دارد.] ‌ ‌ ┈┄┅═✾•••✾═┅┄┈ 🔺 نقل از حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری @avaymarefat